بررسی نقش رسانه در سیاست های ایران و ترکیه در بحران قره باغ

رسانه ها از یک سو منبع اصلی اطلاعات مردم هستند و از سوی دیگر بازیگری قدرتمند در روابط محسوب میشوند. سیاست خارجی هم که پیشتر پشت پرده هدایت می شد، در عصر اطلاعات و جهانی شدن به فعالیتی عمومی تبدیل شده است؛ پیش از جنگ جهانی دوم برتری نظامی نقش مهمی در شکل گیری هویت ملی و بین المللی ملتها و جایگاه آنها درسلسله مراتب سیاست جهانی ایفا میکرد ولی در فضای جدید، قدرت مردم، فرهنگ، رسانه ها و پیام از نقش قدرت نظامی و تسلیحاتی کاسته است.با فروپاشی اتحاد شوروی در سال ۱۹۹۱ جغرافیای سیاسی و مرز های منطقه تغییر کرد. جمهوری های آسیای مرکزی و قفقاز از اتحاد شوروی جدا و مستقل شدند. با برچیده شدن تسلط اتحاد شوروی بر جمهوریهای این منطقه، تعداد زیادی از دولت های منطقه ای و فرا منطقه ای در صدد نفوذ در آسیای مرکزی برآمدند و رقابتی سخت برای تسلط یافتن بر این منطقه در گرفت. در این راستا، ایران و ترکیه به عنوان همسایگان حوزه جنوبی اتحاد شوروی، هم به منظور یافتن جایگاهی در فرصتهای پیشرو در این منطقه و هم به منظور رفع نیازهای این کشورها در عرصه داخلی و ضرورتهای سیاست خارجی آنان، هر یک با بهره گیری از سیاستهای خاص عمدتا بر پایه متغیرهایی چون مشترکات فرهنگی، ملاحظات ژئو اکونومیک ( اقتصادی) و ژئوپلیتیک به رقابت با هم پرداختند. پژوهش حاضر درصدد است تا نقش رسانه را در سیاست خارجی ایران و ترکیه در قبال بحران قره باغ مورد بررسی قرار دهد.

کلیدواژه ها:

سیاست خارجی ، رسانه ، بحران