ارزیابی و مقایسه دو مجموعه توابع انتقالی در برآورد برخی نقاط منحنی مشخصه رطوبتی خاک

منحنیمشخصهرطوبتی خاک در پژوهش های آبوخاکمربوط بهآبیاریوزهکشی،حفاظتخاک وانتقال املاحاهمیت فراوانیدارد. از آنجا کهاندازه­گیریمستقیماین ویژگی از خاک، وقت­گیرو هزینه­براست، می توان با برآورد نقاط منحنی مشخصه رطوبتی با استفاده از توابع انتقالی و ویژگی­های زود یافت خاک، در زمان و هزینه­ها صرفهجویی کرد. هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی و مقایسه توابع انتقالی استواری-بیگی (۱۳۹۲) و قنبریان-میلان (۲۰۱۰) که هر دو از یک بانک اطلاعاتی یکسان (UNSODA) استخراج شده اند، در برآورد هشت نقطه از منحنی مشخصه رطوبتی می باشد. برای این منظور، از داده­های ۱۱۹ نمونه خاک­های بانک اطلاعات خاک HYPRESاستفاده شد. نتایج نشان که توابع استواری-بیگی (۱۳۹۲) در مکش­های کم، کارآیی خوب و مشابه با توابع قنبریان-میلان (۲۰۱۰) دارد. در مکش­های زیاد و نزدیک به نقطه پژمردگی دائم، توابع استواری-بیگی (۱۳۹۲) که از بعد فرکتال اجزای بافت خاک به عنوان متغیر مستقل ورودی استفاده می­کنند، کارآیی بیشتری نسبت به توابعقنبریان-میلان (۲۰۱۰) دارند. در برخی از مکش­ها نیز هر دو تابع استواری-بیگی (۱۳۹۲) و قنبریان-میلان (۲۰۱۰) کارآیی مناسبی در برآورد رطوبت خاک نداشتند. به طور کلی، می­توان نتیجه گرفت که استفاده از توابع استواری-بیگی (۱۳۹۲) (با یک پارامتر ورودی، بعد فرکتال) در تخمین نقاط منحنی رطوبتی کارآیی مشابه و گاهی بهتر نسبت به توابع قنبریان-میلان (۲۰۱۰) (با تعداد زیاد متغیرهای ورودی) دارد.

کلیدواژه ها:

تابع استواری-بیگی ، بعد فرکتال ، تابع قنبریان-میلان ، منحنی رطوبتی ، . HYPRES