پهنه بندی کاربری ها بر اساس توان اکولوژیک برای مدیریت اراضی روستای مکیدی

امروزه کاربری های نامناسب اراضی و بهره برداری بی رویه و غیر اصولی از منابع آب، خاک و پوشش گیاهی، عرصه های وسیعی از کشور را در معرض تخریب اراضی قرار داده است. لذا ساماندهی کاربری اراضی بر اساس توان اکولوژیکی آن، نقش به سزایی در مدیریت محیط و جلوگیری از تخریب آن در راستای توسعه پایدار دارد. در این پژوهش، آمایش سرزمین روستای مکیدی (با مساحت ۲۴۱۵هکتار) در جنوب منطقه حفاظت شده ارسباران به منظور تداوم استفاده بهینه از توان سرزمین در جهت بهبود شرایط زندگی و حفظ محیط زیست انجام گرفت. در گام نخست شناسایی منابع اکولوژیکی و اقتصادی و اجتماعی منجر به تهیه نقشه های منابع در مقیاس ۱:۱۰۰۰۰ گردید و با تجزیه و تحلیل و جمع بندی داده ها به شیوه سیستمی، نقشه واحدهای زیست محیطی با ۱۵۷۱اکوسیستم خرد حاصل گردید. از مقایسه ویژگی های این واحدها با مدل های اکولوژیکی، اولویت بندی و ساماندهی کاربری ها انجام گرفت و در نهایت نقشه آمایش سرزمین اراضی مکیدی با اهداف مدیریتی تهیه شد. وسعت اراضی واجد توان برای کاربری ها نشان می دهد که در منطقه مورد مطالعه ۰/۶۷ درصد زراعت آبی، ۸/۴۹ درصد به زراعت دیم، ۲۶/۸۹ درصد به مرتع داری، ۱۳/۶۴ درصد به جنگل داری حمایتی، ۰/۳۴ درصد به اکوتوریسم متمرکز و ۴۹/۱۵ درصد به حفاظت اختصاص یافته است.

کلیدواژه ها:

آمایش سرزمین ، حفاظت ، سامانه اطلاعات جغرافیایی ، مکیدی