مطالعه و بررسی سیستم بازخورانی گازهای خروجی (EGR) در موتور

استفاده از سیستم بازخورانی گازهای خروجی (EGR) یک روش موثر برای کاهش اکسید نیتروژن (NOX)می باشد. اکسید نیتروژن در دمای بسیار بالا (معمولا بالاتر از ۲۰۰۰ کلوین) تولید می شود. موتور های احتراق تراکمی CI به دلیل دمای بالایی که در حین احتراق تولید می کنند سبب افزایش انتشار NOX می شوند، همچنین استفاده از سوخت های بیودیزل به دلیل اکسیژن بالایی که دارند باعث افزایش دمای بیشتر و تولید NOX بیشتر می شود. به همین دلیل باید روش هایی به کار برد تا دمای احتراق را کاهش داد که تکنیک بازخورانی گازهای خروجی EGR یک روش مفید می باشد اما استفاده از سیستم EGR باعث افزایش سایر انتشارات مانند مونوکسید کربن CO ، هیدروکربن ها HC و دوده می شود. در این مقاله به بررسی اثرات EGR بر پارامترهای عملکردی و انتشار موتور در یک موتور احتراق تراکمی پرداخته می شود. تحلیل نتایج یک محدوده ایده آل را برای بازخورانی گازهای خروجی مشخص می کند که در آن محدوده با کمترین تاثیرات منفی بر عملکرد و سایر انتشارات بتوان اکسید نیتروژن NOX را کاهش داد.

کلیدواژه ها:

بازخورانی گازهای خروجی ، EGR ، اکسید نیتروژن ، NOX ، موتور دیزلی