تعیین چیدمان بهینه سیکل پایین دست توربین گازی بوسیله سیکل دی اکسید فوق بحرانی به منظور دستیابی به توان و کارایی بیشینه

چرخه های ترمودینامیکی موجود مانند سیکل رانکین و سیکل ژول-برایتون به ترتیب با آب و هوا فعالیت می کنند. با این حال، در حرکت به سمت کارایی بالاتر چرخه و غلبه بر برخی از چالش های فنی مربوط به چرخه های موجود، توجه به استفاده از سیال های کاری جایگزین معطوف شده است. چرخه تولید دی اکسید کربن فوق بحرانی به عنوان یک عامل امیدوار کننده با مزیت اصلی بالا بودن بازده گرمایی در محدوده دمایی بین ۳۵۰ تا ۸۰۰ درجه سانتی گراد، طراحی فیزیکی ساده و فشرده و انعطاف پذیری عملیاتی خوب برای مقابله با عدم اطمینان و دسترس پذیری کم منابع انرژی تجدیدپذیر مطرح شده است. در این پژوهش به بررسی چینش های مختلف در چرخه دی اکسید کربن فوق بحرانی پرداخته شده است. تاثیر پارامترهای مختلف بر روی توان و راندمان سیکل و راندمان کلی چرخه ترکیبی مورد مطالعه قرار گرفته و مشخص شد با توجه به نتایج به دست آمده مشخص شد استفاده از روش بازگرمایش و تقسیم جریان باعث می شود میزان کارایی مبدل بازیاب به ترتیب به میزان۱۶ و ۷/۳۶ درصد نسبت به حالت پایه افزایش یابد. همچنین توان تولیدی به ترتیب به مقدار ۹/۵ و ۱۵ درصد افزایش یابد. با این وجود افزودن اجزای جدید به سیکل می بایست با ملاحظات اقتصادی صورت پذیرد.

کلیدواژه ها:

دی اکسید کربن فوق بحرانی ، تحلیل ترمودینامیکی ، تولید توان