محمدامین زمانی - دانشجوی دکتری مهندسی مکانیک، صنعتی شریف، تهران
محمدحسن سعیدی - استاد، صنعتی شریف، تهران

احتراق سوخت های فسیلی مهم ترین منبع تامین انرژی در جوامع بین المللی محسوب می گردد. انتشار مقادیر زیادی آلاینده گازی اکسیدهای نیتروژن و مونواکسید کربن به همراه تاثیر منفی گاز-های گلخانه ای بر هوای اتمسفری زمین از اثرات منفی احتراق سنتی می باشد. برای رفع این معضلات، صنایع فعال در حوزه مهندسی و احتراق روش های جدید را ابداع نمودند. از جدیدترین این روش ها، می توان به فناوری احتراق بدون شعله اشاره نمود. این روش مبتنی بر پیش گرمایش واکنش دهنده ها ی احتراق و رقیق سازی اکسیژن موجود در هوا (در شعله های پیش مخلوط به صورت همزمان و در شعله های غیر پیش مخلوط به صورت جداگانه) می باشد.از نتایج پیاده سازی این فناوری می توان به کاهش آلاینده های گازی اکسید های نیتروژن و مونواکسید کربن، یکنواختی گرادیان های حرارتی محفظه احتراق و کاهش مصرف سوخت و نویز های صوتی در دامنه احتراق اشاره نمود.در این مقاله،سعی شده است مفاهیم احتراق بدون شعله، اهمیت،کاربرد و نحوه اجرای آن همزمان با ارائه نتایج پژوهش های سابق در این حوزه انجام شود.

احتراق بدون شعله، احتراق سنتی، رقیق سازی اکسیژن، پیش گرمایش واکنش دهنده ها