تاثیر میدان مغناطیسی یکنواخت بر مقاومت پیوستگی میلگرد در بتن حاوی سنگدانه های کوارتز با بهره گیری از آزمایش Pullout

هدف اصلی از انجام این تحقیق بررسی اثر اعمال مستقیم میدان مغناطیسی یکنواخت با چگالی شار ۵/۰ تسلا به نمونه های تازه و سخت شده بتن حاوی سنگدانه های کوارتز روی مقاومت پیوستگی بین بتن و میلگرد فولادی با بهره گیری از آزمایش بیرون کشیدگی میلگرد می باشد. همچنین به منظور بررسی اثر مقاومت فشاری بتن بر مقاومت پیوستگی، آزمایش مقاومت فشاری در سن ۲۸ روز بر روی تمامی نمونه های مغناطیسی و غیرمغناطیسی انجام گردید. تصویربرداری میکروسکوپی الکترونی نیز به جهت بررسی ریزساختاری نمونه های بتن انجام شد. در این تحقیق از نمونه های استوانه ای بتن و میلگرد در دو قطر مختلف استفاده شد. سنگدانه های کوارتز در دو بیشینه اندازه مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج آزمایشگاهی نشان دادند که گسیختگی همه نمونه ها از نوع لغزش در میلگرد بدون ترک های شکافت بود. همچنین اعمال میدان مغناطیسی به بتن موجب افزایش مقاومت پیوستگی تا حدود ۵۵ و ۷۳ درصد متناظر با میلگردهای مختلف گردید. از طرفی میدان مغناطیسی در افزایش مقاومت فشاری بتن نیز موثر است. بر این اساس مقاومت فشاری بتن تحت میدان مغناطیسی به بیش از ۲۳ درصد افزایش یافت. نسبت تنش پیوستگی به مقاومت فشاری نمونه های بتن حاوی سنگدانه های کوارتز تحت تاثیر میدان مغناطیسی تا حدود ۳۹ و ۵۷ درصد افزایش یافت. تصویربرداری میکروسکوپی الکترونی مشخص کرد که اعمال میدان مغناطیسی به بتن تازه موجب تراکم بیشتر ساختار هیدراتاسیون سیمان می گردد.

کلیدواژه ها:

میدان مغناطیسی یکنواخت ، مقاومت پیوستگی ، آزمایش بیرون کشیدن میلگرد ، سنگدانه کوارتز ، ریزساختار بتن