ارزیابی کاربرد پوشش و متیلسالیسیلات در میزان کیفیت و آسیب سرمایی پرتقال خونی ’مورو‛ در سردخانه

در این پژوهش اثر تیمارهای پوششی (واکس و کیسهپلاستیکی) با میزان ۲۴ میکرولیتر متیلسالیسیلات بر کیفیت و آسیب سرمایی میوه پرتقال خونی ’مورو‘ طی انبارداری بررسی شد. میوهها پس از تیماردهی، به سردخانه منتقل و در دمای ۵ درجهسانتیگراد و رطوبت نسبی ۹۰-۸۵ درصد به مدت ۸۰ روز نگهداری شدند. در روزهای صفر، ۲۰، ۴۰، ۶۰ و ۸۰ روز انبارداری با نمونهگیری صفات میزان فنلکل گوشت و پوست، ظرفیت آنتیاکسیدانی گوشت و پوست، آنتوسیانینکل، پراکسیداسیون لیپید، درصد نشت یون، میزان و درصد آسیب سرمایی ارزیابی شد. نتایج نشان داد که میزان فنلکل پوست و گوشت طی انبارداری کاهش یافت. فنلکل پوست در انتهای انبارداری در پوشش واکس با متیلسالیسیلات با مقدار ۲۶/۰ میلیگرم، کم ترین کاهش را داشت. همچنین فنلکل گوشت در کیسه پلاستیک با دو میوه (۲۵/۰ میلیگرم)، کمترین تغییرات را طی انبارداری نشان داد. پوششدهی همراه متیلسالیسیلات با حفظ رطوبت و ساختار سلولی سبب کند شدن فرایند پیری و حفظ ترکیبات مفید در میوه شد. به طور کلی، میزان آنتوسیانینکل و ظرفیت آنتیاکسیدانی گوشت طی انبارداری افزایش یافت. ظرفیت آنتیاکسیدانی پوست به ترتیب در پوشش واکس (۹۸/۴۲ درصد) و کیسه پلاستیک بادو میوه (۴۶/۳۷ درصد) و کیسه پلاستیک بادو میوه با متیلسالیسیلات (۴۲/۳۷ درصد) بالاترین بود. پوشش واکس با متیلسالیسیلات با ۱۸/۰ میلیمول و کیسه پلاستیک با دو میوه با ۱۷/۰ میلیمول کم ترین پراکسیداسیون لیپید را در انتهای انبارداری داشت. کیسه پلاستیک تک میوه با متیلسالیسیلات کم ترین مقدار را با ۵۴/۴۴ درصد و متیلسالیسیلات با۴۱/۷۷ درصد بیشترین میزان نشتیونی را به خود اختصاص داد. مناسبترین تیمارها برای کاهش آسیب پیتینگ پوشش کیسه پلاستیک تک میوه با متیلسالیسیلات (۱درصد) و پوشش واکس با متیلسالیسیلات (۱درصد) بود. طی انبارداری میزان پیتینگ، نشت یونی، پراکسیداسیون لیپید افزایش پیدا کرد. ترکیب تیمارهای پس از برداشت اثر بیش تری نسبت به کاربرد هر یک از تیمارها به تنهایی دارد در بین تیمارهای به کار رفته میوه ها ی تحت پوشش واکس همراه متیلسالیسیلات مناسبترین وضعیت را داشتند.

کلیدواژه ها:

مالوندیآلدهید ، پوششدهی ، انبارداری ، ظرفیت آنتیاکسیدانی ، فنل کل ، پیتینگ