بررسی میزان مقاومت پایه های پسته به بیکربنات سدیم

با توجه به شرایط خاک مناطق پسته خیز ایران شناخت پایه و ارقامی که مقاومت زیادی به پ هاش بالای خاک داشته باشند از اهمیت ویژه‎ای برخوردار است. به منظور بررسی اثر بی کربنات سدیم بر پایه های پسته آزمایش فاکتوریل با دو فاکتور بی کربنات سدیم در ۳ سطح (صفر، ۵۰ و ۱۰۰ میلی مولار) و پایه‎های پسته در ۴ سطح (آتلانتیکا، بادامی ریز زرند، سرخس و قزوینی) در سیستم کشت هیدروپونیک صورت گرفت. بی کربنات باعث کاهش رشد رویشی پایه ها شد. بطوریکه بیشترین درصد کاهش وزن تر کل گیاه در پایه آتلانتیکا (۳۹ /۷۰ درصد) و سرخس (۹۲/۵۱ درصد) و در غلظت ۱۰۰ میلی‎مولار مشاهده شد و کمترین درصد کاهش در پایه قزوینی (۵۴/۳۱ درصد) مشاهده شد. تیمارهای بی‎کربنات سدیم با غلظت ۵۰ و ۱۰۰ میلی‎مولار نسبت به شاهد (۰ میلی‎مولار) باعث کاهش محتوای آب نسبی برگ، افزایش پرولین و کاهش غلظت مس و منگنز در اندام هوایی و ریشه گیاه شد. همچنین بیشترین کاهش در غلظت عناصر منگنز و مس در پایه آتلانتیکا و کمترین کاهش در پایه قزوینی مشاهده شد. نتایج این پژوهش نشان داد که به ترتیب پایه های قزوینی پایه مقاوم، پایه سرخس و بادامی پایه‎های نسبتا مقاوم و آتلانتیکا پایه حساس به بی-کربنات سدیم هستند.

کلیدواژه ها:

آبکشت ، بی‎کربنات سدیم ، خشکبار ، عناصر غذایی