تاثیر توانمندسازی بر خودکارآمدی و عملکرد شغلی دبیران تربیت بدنی

هدف این پژوهش بررسی تاثیر توانمندسازی بر خود کارآمدی و عملکرد شغلی دبیران تربیت بدنی بود. روش پژوهش کمی بود و جامعه آماری پژوهش را کلیه دبیران تربیت بدنی کشور به تعداد ۲۷۵۳۰ تشکیل دادند. با استفاده از جدول تعیین حجم نمونه کرجسی و مورگان تعداد ۳۸۰ نفر از دبیران تربیت بدنی به تفکیک ۱۸۸ مرد و ۱۹۲ زن به عنوان جامعه نمونه انتخاب شدند. روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای یک مرحله ای بود. برای گردآوری داده­ها از سه پرسش نامه استفاده شد. این پرسش­نامه­ها عبارت بودند از پرسش­نامه توانمندسازی دبیران تربیت بدنی اقتباس شده از دو پرسش­نامه توانمندسازی کارکنان رکنی لموکی (۲۰۱۳) و پرسش­نامه بهبود عملکرد شغلی کارکنان آوام له (۲۰۱۳)، پرسش­نامه خود کارآمدی با اقتباس از پرسش­نامه خود کارآمدی معلمان بندورا (۲۰۰۶) و پرسش­نامه عملکرد شغلی معلمان برگرفته از پرسش­نامه عملکرد شغلی معلمان امین، شاه، ایاز و آتا (۲۰۱۳). تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح توصیفی و استنباطی و با استفاده از نرم افزار SPSS۲۱ و نرم افزار LISREL۸انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که مقدار ضریب رگرسیونی استاندارد بین توانمندسازی و خودکار آمدی دبیران برابر ۵۶/۰ با ضریب معناداری ۰۲/۷ t= هست که نشانگر تاثیر معنا دار و مستقیم توانمندسازی بر روی خود کارآمدی دبیران تربیت بدنی کشور بود. همین طور نتایج نشان داد که مقدار ضریب رگرسیونی استاندارد بین توانمندسازی و عملکرد شغلی دبیران برابر ۵۳/۰ با ضریب معناداری ۸۷/۸ t= بود که این یافته نیز نشان داد، توانمندسازی بر روی عملکرد شغلی دبیران تربیت بدنی کشور تاثیر معنا دار و مستقیم داشته است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که اگر بر توانمندی های دبیران تربیت بدنی افزوده شود، این امر می تواند سبب بهبود خود کارآمدی و عملکرد شغلی دبیران تربیت بدنی شود.

کلیدواژه ها:

رفتار سازمانی ، سازمان های ورزشی ، وزارت آموزش و پرورش ، دوره های ضمن خدمت ، ورزش دانش آموزی