علی کریم پور قراملکی - استاد همکار گروه علوم قرآن مجتمع عالی قرآن و حدیث جامعه المصطفی
محمد امینی - دکتری علوم حدیث تطبیقی جامعه المصطفی العالمیه

قرآن پژوهان اروپایی در طول تاریخ استشراقی خودشان، سعی نموده اند از راه های مختلفی، کتاب آسمانی مسلمانان را مخدوش جلوه بدهند. ایراد شبهه در زمینه تاریخ قرآن کریم، محتوا، زبان قرآن کریم و نیز خدشه در باره ریشه ها و مبانی قرآن کریم، از جمله آن ها است. همین گونه، ادعای وجود خطاهای نحوی هم، یکی دیگر از شبهات مطرح توسط آن ها به شمار می آید. آنان در واقع، با ایجاد شبهه در وحیانیت قرآن، نبوت پیامبر، صیانت قرآن و بالاخره با نفی اعجاز قرآن، می خواهند هیمنه و برتری شکلی و محتوایی قرآن نسبت به کتاب های آسمانی تورات و انجیل را به گمان خود از بین ببرند. ادعای وجود خطاهای نحوی در قرآن کریم، یکی از آن نمونه هاست که از طرف قرآن پژوهان مسلمان با پاسخ های دقیق، عالمانه و عمیق مواجه شده است؛ چرا که خود آنان در کتاب های تفسری خود، به موارد مذکور به عنوان «شبهه» اشاره نموده و پاسخ داده اند. نوشتار حاضر، با شیوه توصیفی و تحلیلی تلاش نموده است با پاسخ های قاطع و مستدل، واهی بودن ادعاهای آنان را آشکار می نماید. 

قرآن, قواعد عربی, مستشرقان, مفسرین و خطاهای نحوی