بررسی میزان رفتار منطقی و اثر بخشی ارتباطات و رابطه بین آنها در اعضای هیات علمی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شهید باهنر کرمان

هدف از این بررسی تعیین میزان اثر بخشی ارتباطات، میزان منطقی بودن رفتار و شناسایی همبستگی بین دو متغیر مذکور می باشد. همچنین از جمله اهداف دیگر این تحقیق ، بررسی میزان همبستگی ارتباطات و رفتارهای منطقی با سن، جنس و میزان تحصیلات می باشد. روش تحقیق توصیفی بوده و جامعه آماری (آزمودنیها) تمامی اعضای هیئت علمی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه باهنر کرمان در سال ۱۳۸۳ هستند. تعداد اعضای مذکور۴۰ نفر بوده است که کلیه آنها با روش سرشماری (تمام شماری ) انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات در مورد ارتباطات از طریق پرسشنامه شناسایی ارتباطات سوسمان و کریونوس و در مورد رفتار منطقی از طریق پرسشنامه شرکی و وایتمن استفاده شده است. تعداد ۳۸ پرسشنامه بوسیله اعضای هیئت علمی دانشکده ادبیات و علوم انسانی تکمیل شده و عودت داده شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نمودار پراکنش، ضریب همبستگی پیرسون و شاخصهای مرکزی (میانگین و میانه) و نمودار جعبه ای انجام گردید . نتیجه این پژوهش نشان داد که ۸/۸۳% آزمودنیهای از نظر ارتباطات خیلی موثر و موثر ، ۵/۱۰% تا حدی موثر بودند و همچنین از نظر میزان اثر بخشی ارتباطات اعضاء هیئت علمی با زیردستان ۱/۴۲% بسیار موثر ، ۷/۴۴% موثر ، ۲/۱۳% تا حدی موثر و با مافوقها ۶/۳۱% بسیار موثر، ۸/۳۶% موثر و۷/۲۳ % تا حدی موثر و همچنین با همکاران ۶/۳۱% بسیار موثر، ۸/۳۶% موثر و ۷/۲۳% تا حدی موثر بودند. در مورد رفتار منطقی ۱/۷۱% نسبتا مناسب و نامناسب و ۲۹% مناسب و کاملا مناسب بودند و بین رفتار منطقی و تاثیر پذیری ارتباطات همبستگی منفی ضعیفی مشاهده شد.

کلیدواژه ها:

ارتباطات ، اثر بخشی ، رفتار منطقی ، اعضای هیئت علمی