باز استفاده ی تطبیقی از خانه ی ایرانی با تحلیل سیر حرکتی انسان در فضا

سیر حرکت انسان در فضا، به عنوان یکی از مولفه های کارکردی هر فضا میتواند در طرح، ساخت وتحلیل فضایی آن مورد بررسی قرار گیرد. ادبیات تاریخی معماری ایرانی، این سیر حرکتی را در انواع فضاها باز خوانی کرده است و به عنوان یکی از ویژگی های فضایی معماری ایرانی توسط کارشناسان مطرح است. این مقاله با توجه به تاکید رویکردهای پایداری و نوین در باز استفاده از فضاهای گذشته و سازگار با بستر و محیط ، به کشف سیر حرکت کاربر در خانه های ایرانی میپردازد تا به عنوان یکی از شاخص های مورد تاکید در تدوین سازو کارهای باز استفاده ی تطبیقی از فضاهای بازمانده از گذشته پیشنهاد گردد.در این تحقیق باز استفاده تطبیقی از خانه های ایرانی دوره قاجار ، خانه طباطبایی ها در کاشان و خانه تهرانی ها در یزد تحلیل سیر حرکتی انسان در فضا را از طریق نظریه نحو فضا مطرح مینماید. و در نهایت به این امر نایل خواهد آمد که الگوی آنتروپی در سیر حرکت فضایی خانه های ایرانی، مولفه ای هویتی و منحصر بفرد است که به عنوان ابزاری مفهومی و عملیاتی در بازاستفاده از این دسته از فضاها مطرح خواهد شد.

کلیدواژه ها:

حرکت در فضا ، استفاده مجدد تطبیقی ، پیکره بندی فضایی ، خانه های طباطبایی ها و تهرانیهای دوره قاجار