مراقبت های پساکیفری با رویکردی به قوانین داخلی

پژوهش حاضر در پی بررسی میزان تاثیر لزوم مراقبت های پس از خروج در مرحله پساکیفری بر جلوگیری از گرایش مجرمین به تکرار جرم می باشد. بدون شک یکی از پرچالش ترین مباحث سیاست جنایی در هر کشور، مراقبت های پساکیفری و زمانیست که محکومی تحمل کیفر نموده و می بایست به اجتماع بازگردد و نیاز به حمایت دارد، چرا که افراد پیرامون وی، او را فردی سابقه دار شناخته و مسلما با وی مثل یک فرد عادی برخورد نمی کنند و سعی بر احتیاط در روابط خودشان دارند و همین مسئله باعث می شود فرد در اوایل خروج خودش از زندان یا تحمل هر نوع کیفری دیگر که سبب سوءسابقه وی شده است، جهت بازگشت به اجتماع دچار مشکل شود و اگر جویای کار باشد به این دلیل ناکام بماند و متاثر از جرمی که انجام داده است جامعه پذیرای وی نباشد و همین امر مانعی باشد جهت بازگشت پذیری محکومین به اجتماع که خود اهرم فشاری بر روی ایشان است و در آینده ای نزدیک باعث تکرار جرم می گردد. لذا از این حیث سیاست گذاران جنایی ایران باید راهی برای بهبود این مسئله و بازگشت پذیری محکومین به جامعه را تعیین کنند و با این شیوه از تحمیل هزینه های هنگفتی که بر دولت جهت تجهیز زندان ها بار می شود پیشگیری کنند.

کلیدواژه ها:

مراقبت ، پساکیفری ، تکرار جرم ، سیاست جنایی