زیور رضایی میرقائد - کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد سیرجان

قانون گذار بایستی از بزهدیدگان آسیب پذیر جامعه به صورت افتراقی حمایت کیفری به عمل آورد؛ زوجه یکی از اعضای بسیار آسیب پذیر خانواده می باشد که در معرض توهین، تهاجم و خشونت در محیط خانواده قرار دارد. زوجه به دلیل داشتن نقش موثر در پیشرفت و تعالی خانواده و هم چنین ایفای نقش در رشد و تربیت فرزندان، نیازمند چنین حمایتی است. قانون حمایت خانواده مصوب سال ۱۳۹۱ نسبت به قوانین حمایت خانواده سابق و سایر قوانین کیفری ایران، تا حدودی به این نوع حمایت کیفری افتراقی از زوجه توجه داشته، اما در این مورد هنوز خلاءهایی احساس می شود؛ نشوز زوج و خشونت جنسی علیه زوجه از جمله ی این خلاءها محسوب می شوند که نه تنها در قانون حمایت خانواده، بلکه در قوانین کیفری ، به آن ها توجه نشده است. پژوهش حاضر با پیشنهاد جرم انگاری های جدید در قوانین کیفری و قانون حمایت خانواده ایران، توجه به عامل جنسیت به عنوان یکی از علل مشدده جرم، عدول مثبت از اصل تساوی افراد، محروم کردن بزهکار از نهادهای تخفیفی موجود در قوانین کیفری، تشدید مجازات زوج در جرایم علیه زوجه، بهره گیری از ضمانت اجراهای مدنی، ترمیمی و کیفری به صورت ترکیبی در جرایم علیه زوجه و حمایت کیفری از وی، به دنبال تحقق سیاست جنایی از زوجه در قوانین کیفری ایران، به ویژه در قانون حمایت خانواده است.

قانون حمایت خانواده، حمایت کیفری افتراقی، جرم انگاری