آموزش زیست محیطی، راهکاری جهت بهبود میل و قصد به رفتار سبز دانشجویان در آموزش عالی

مسائل زیست محیطی یک نگرانی اصلی در قرن بیست و یکم خواهد بود. بیشتر مسائل اقتصادی و اجتماعی یک مولفه اصلی زیست-محیطی خواهند داشت. روشهای جدیدی برای برخورد و حل و فصل مسائل زیست محیطی در سطح ملی و جهان نیاز است. آموزش محیطزیست، اساسی ترین شیوه در محفاظت نگهداری محیط زیست بوده که هدف از آن، پیدا کردن بهترین شکل و شیوه ارائه مطالب و نحوه فعالیتها و اجرای ساختاری است که زمینه ساز ارتقا آگاهیهای زیست محیطی در سطح جامعه میباشد تا از این راه هر شخص جامعه، خود را مسئول احترام گذاشتن به طبیعت و حفظ و حمایت از محیط زیست بداند. بر این اساس، در این پژوهش سعی شده است نقش آموزش عالی در میل و قصد رفتار سبز دانشجویان مورد بررسی قرار دهد و سپس به ارائه راهکاری برای تدوین الگویی درست برای آموزش محیط زیست برای دانشجویان کشور پرداخته شود. آموزش عالی به این سبب که ضریب بالایی در تاثیرگذاری و آگاهی بخشی و ارتقای قابلیتهای مورد نیاز دانشجویان که منتقل کننده و رابط بین دانشگاه ها و افراد جامعه هستند، ظرفیت لازم برای شروع حرکتی به سمت دانشگاه سبز و محیط زیستی پایدار را دارد. هدف از این پژوهش بررسی نقش دانشگاه ها در آموزش محیطزیست برای افزایش رفتار سبز دانشجویان است. در این مقاله، مفهوم آموزش محیطزیست، نقش نظامهای آموزشی به ویژه دانشگاه ها در آموزش محیط زیست، رویکردهای آموزشی مورد نیاز و قابلیتهای افزایش رفتار سبز دانشجویان بررسی و در نهایت، توصیه هایی برای نهادینه نمودن آموزش محیط زیستی ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

آموزش محیط زیست ، رفتار سبز دانشجویان ، میل و قصد به رفتار ، آموزش عالی.