بررسی مولفه های معماری پایدار با تاکید بر آسایش حرارتی با معرفی یک نمونه موردی داخلی و خارجی

همانند سایر دانشمندان در این دنیا، معماران نیز در پی یافتن راه کارهایی جدید برای تامین زندگی مطلوب برای انسان ها بوده اند. بدیهی است که زندگی، تفریح، کار، استراحت و... همه و همه فعالیت هایی هستند که در فضاهای طراحی شده توسط معماران صورت پذیرفته شده است و از آنجا که نقاط ضعف و قوت یک ساختمان بر زیست بوم جهان تاثیر مستقیم خواهد داشت، وظیفه ای بسیار حساس و خطیری در این خصوص بر عهده معماران است. عدم توجه به بنیادهای پایداری معماری ایرانی و عوامل گوناگون موثر بر آن، پیکری فرسوده و ناپایدار از بافت شهری امروزی به جای گذاشته است. بدون شک پیشرفت تکنولوژی ضرورتی است که نمی توان از آن چشم پوشید ولی این مورد نباید باعث به خطر افتادن ارزش های ما خصوصا در زمینه پایداری محیط زیست شود. در همین راستا می بایست راه کارهای فراموش شده در طراحی محیط مسکونی پایدار شناسایی شده و با به روز نمودن آنها با توجه به تکنولوژی های موجود، از آن در طراحی ساختمان های پایدار استفاده نمود. این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی انجام گرفته است. نتایج این طور نشان می دهد که آسایش حرارتی با احساس رضایت و خشنودی از دمای اطراف تعریف می شود. میزان فعالیت بدنی، نوع پوشش، عوامل اقلیمی مانند دمای هوا، میانگین رطوبت، سرعت جریان هوا و... پارامترهای اساسی و تاثیر گذار در مطلوب بودن حرارت برای بشر هستند. در مقابل نامطلوب بودن منجر به احساس شدید گرما و سرما یا به نوعی عدم احساس رضایت از دمای هوا است.