اثر نیتروژن و تراکم کشت بر تولید و بهره وری آب ذرت دانه ای در شرایط آبیاری و دیم

به منظور بررسی تاثیر سطوح نیتروژن، تراکم کشت و آبیاری بر عملکرد و بهره وری آب ذرت، پژوهشی در دو سال متوالی (۱۳۹۶ و ۱۳۹۷) در استان گیلان، شهرستان لنگرود اجرا گردید. این پژوهش در قالب آزمایش اسپیلیت فاکتوریل با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی و با سه تکرار انجام پذیرفت. در کرت های اصلی تیمارهای آبیاری (آبیاری کامل و دیم) و در کرت های فرعی چهار سطح مصرف کود نیتروژن (۰، ۱۰۰، ۲۰۰ و ۳۰۰ کیوگرم در هکتار) و سه سطح تراکم کاشت (۱۰، ۲۰ و ۳۰ سانتی متر بین بذور روی ردیف) قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس نشان دادکه بین تیمارها در صفات مورد بررسی، تفاوت معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج مقایسه میانگین ها نشان داد که بیشترین عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، تعداد دانه در بلال، طول بلال، شاخص برداشت در تیمارهای آبیاری کامل به همراه مصرف ۳۰۰ کیلوگرم کود نیتروژن و تراکم ۲۰×۷۵ و بیشترین ارتفاع بوته در تیمارهای آبیاری کامل و مصرف ۳۰۰ کیلوگرم کود نیتروژن و تراکم ۱۰×۷۵ به دست آمد. علاوه بر این، بیشترین بهره وری آب مبتنی بر عملکرد دانه و بهره وری آب مبتنی بر عملکرد بیولوژیک به ترتیب با میانگین ۸۵/۱و ۵۳/۳ کیلوگرم بر مترمکعب مربوط به تیمار آبیاری کامل و مصرف ۳۰۰ کیلوگرم در هکتار کود نیتروژن بود. نتایج نهایی تحقیق نشان داد گرچه میزان بارندگی سالانه در منطقه مورد بررسی زیاد است اما برای حصول عملکرد مطلوب ذرت نیاز به آبیاری کامل می باشد. همچنین تراکم ۲۰×۷۵ مناسبترین تراکم کشت و مصرف ۳۰۰ کیلوگرم کود نیتروژن بعنوان مناسبترین مدیریت ذرت در منطقه معرفی می گردد.

کلیدواژه ها:

بهره وری آب ، تراکم ، عملکرد ، کم آبیاری ، کود