فریده سیف جمالی جمال آباد - ارشد روانشناسی عمومی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه تبریز
فاطمه نعمتی - استادیار دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه تبریز
تورج هاشمی - استاد تمام دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه تبریز

پژوهش حاضر با هدف بررسی روابط ساختاری عامل های سرشتی شخصیت با نشانه های بدریخت انگاری بدن و بی اشتهایی عصبی با واسطه گری میزان استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی در زنان جوان انجام گرفت. جامعه آماری تحقیق شامل تمامی کاربران جنس مونث جوان (۱۸ تا ۳۵ ساله) شبکه های اجتماعی اینستاگرام، واتساپ و تلگرام بود که از بین آنها تعداد ۳۰۳ نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. پرسشنامه های سرشت (TCR-۱۲۵)، اختلال بدریخت انگاری بدن (YBOCS-BDD)، بی اشتهایی عصبی (EAT-۲۶) و پرسشنامه محقق ساخته سنجش میزان استفاده از شبکه های اجتماعی به کار گرفته شدند. برای تحلیل داده ها از (spss.۲۳) و (اسمارت pls) استفاده شد. نتایج همبستگی نشان داد بین عوامل سرشتی و بدریخت انگاری بدن و شبکه های اجتماعی مجازی رابطه معنی داری وجود داشت (۰/۰۵>P). همچنین بین عوامل سرشتی با بدریخت انگاری بدن و بی اشتهایی عصبی رابطه معنی داری وجود داشت (۰/۰۵>P). بین شبکه های اجتماعی مجازی با بدریخت انگاری بدن و بی اشتهایی عصبی و نیز بدریخت انگاری بدن با بی اشتهایی عصبی رابطه معنی داری وجود داشت (۰/۰۵>P). نتایج اجرای مدل ساختاری نشان داد ضرایب مسیر بین نوجویی با بدریخت انگاری بدن، و شبکه های اجتماعی معنی دار، با بی اشتهایی عصبی غیرمعنی دار، آسیب پرهیزی با بدریخت انگاری بدن و شبکه های اجتماعی معنی دار، با بی اشتهایی عصبی غیرمعنی دار، پاداش با بدریخت انگاری بدن معنی دار، با شبکه های اجتماعی، و بی اشتهایی عصبی غیرمعنی دار. پشتکار با بدریخت انگاری بدن و شبکه های اجتماعی و بی اشتهایی عصبی غیرمعنی دار و شبکه های اجتماعی با بی اشتهایی عصبی و بدریخت انگاری بدن معنی دار بدست آمد. بنابراین، یافته های این پژوهش از نقش سرشت در رابطه با استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی و بی اشتهایی عصبی و بدریخت انگاری بدن حمایت می کند

سرشت، شخصیت، بدریخت انگاری، بی اشتهایی عصبی، شبکه های اجتماعی مجازی