سمیه عطاریان - کارشناس ارشد مشاوره در مامایی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
ژاله فیضی - دکترای تخصصی روان شناسی سلامت، مرکز تحقیقات روان پزشکی و علوم رفتاری، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
جمشید جمالی - استادیار گروه آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
محبوبه فیروزی - دکتری بهداشت باروری، مرکز تحقیقات مراقبت های پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران. استادیار گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.

مقدمه: خودکارآمدی زایمان، نقش مهمی در افزایش توانایی سازگاری مادر با زایمان طبیعی و کاهش تمایل به انجام سزارین دارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر انگیزه و توانایی انتخاب نوع زایمان بر خودکارآمدی زایمان در زنان سزارین قبلی انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی دوگروهه در سال ۱۳۹۹ بر روی ۶۲ زن باردار سزارین قبلی مراجعه کننده به مراکز جامع سلامت مشهد انجام شد. افراد در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. در گروه مداخله، مشاوره فردی مبتنی بر مدل فوگ در هفته های ۳۰-۲۸ بارداری ارائه گردید. دو گروه فرم مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه پژوهشگر ساخته انگیزه و توانایی مدل فوگ و پرسشنامه خودکارآمدی زایمان را در ابتدا و ۲ هفته بعد از پایان مداخله تکمیل کردند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۲۵) و آزمون­های تی مستقل، تی زوجی و من ویتنی انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین نمره سازه های مدل فوگ (انگیزه و توانایی) در هفته ۳۶-۳۴ بارداری در دو گروه مداخله (۵۲/۰±۷۹/۲) و کنترل (۳۱/۰±۳۳/۲) اختلاف آماری معنی داری را نشان داد (۰۰۱/۰p<). میانگین نمره خودکارآمدی زایمان در گروه مداخله قبل (۰۸/۲±۱۷/۴) و بعد از مداخله (۱۰/۲±۹۲/۴) اختلاف آماری معنی­داری داشت (۰۱۲/۰=p). نتیجه گیری: افزایش سطح انگیزه و توانایی انتخاب نوع زایمان، باعث افزایش خودکارآمدی زایمان می شود.

انگیزه, توانایی, خودکارآمدی زایمان, سزارین, مدل فوگ