رویکرد مهندسی مجدد فرایند در سازمانهای دولتی ایران

باتوجه به محیط پیچیده، پویا و متغیر عصر حاضر، دیگر تغییرات تدریجی، راهگشای مشکلات کنونیسازمان ها نیست. سازمانها برای پاسخگویی به این محیط ها و کسب مزیت های رقابتی، درپی بهبودهایچشمگیر معیارهای عملکردی هستند که این تغییرات انقلابی و رویکرد کل نگر را با نام مهندسی مجددفرایندها شناخته میشود. علیرغم اثربخشی بالای این رویکرد، پیادهسازی آن در بیشتر پروژه ها با شکستمواجه میشود. در این پژوهش سعی بر این شده است که ضمن آشنایی با مفاهیم مهندسی مجدد، اهداف،ویژگی، کاربرد آن در سازمانهای ایران و محدودیت و تنگنایا آن نیز در این سازمانها تبیین و بررسی شود.که در نهایت از دیدگاه مبانی نظری به این نتیجه رسیده شد که بیشتر سازمانهای دولتی در برابر تغییر بسیارمقاومت می کنند. تغییرات سیاسی و اجتماعی مهمترین اهرم فشار برای مهندسی مجدد فرایندهای آنان است .تبلیغات در رسانه ها در کنار اطلاع رسانی عمومی که در پاسخ به فشار افکار عمومی اتفاق میافتد، راهسودمندی است برای اینکه سازمانهای دولتی بر اهمیت پروژهی مهندسی مجدد به کارکنان خود تاکید کنند.این عمل، کارکنان سازمانهای دولتی را از تعهد مدیران ارشد به بهبود کیفیت خدمات آنها مطلع می سازد.همچنین به کارکنان دلگرمی میدهد که مدیران ارشد علاقه مند به بهبود سیستم ها هستند که نتیجه این،یگانگی و وحدت همه کارکنان در راستای هدف است.