تدوین الگویی جهت ارتقای اثربخشی حرفه حسابرسی

این پژوهش به دنبال تدوین الگویی جهت ارتقای اثربخشی حرفه حسابرسی است. این پژوهش از نوع تحقیقات بنیادی است. در اینپژوهش از رویکرد پژوهشی کیفی استفاده شده است. بدین ترتیب که در این مرحله از رویکرد استقرائی استفاده شد و روش پژوهشنظریه ی داده بنیاد و از رویکرد سیستماتیک استراوس و کوربین استفاده شده است. گردآوری داده ها از طریق انجام مصاحبه صورتپذیرفته است. در این بخش پژوهش تعداد ۳۰ مصاحبه با مشارکت کنندگان انجامشده است. همچنین در این بخش از پژوهش از روشنمونه گیری نظری استفاده شده است. تجزیه وتحلیل داده ها در سه مرحله کدگذاری باز، کدگذاری محوری و کدگذاری انتخابی با استفادهاز نرم افزار MAXQDA صورت پذیرفته است. بر اساس یافته های تحقیق ۱۶ مقوله اقدامات حرفه ای، رویه های حسابرسی و دانشحسابداری، الزامات محیطی، توجه به فرایند حسابرسی، بستر سازمانی، مهارت حسابرس، ساماندهی اجزای مدل، اهداف مدل، اقداماتبنیادی، اقدامات بنیادی محیطی، عوامل مدیریتی، عوامل مدیریتی، عوامل کنترلی، اثرات ساختاری و بهبود مستمر تدوین الگویی جهتارتقای اثربخشی حرفه حسابرسی را تشکیل میدهند.

کلیدواژه ها:

حسابرسی ، اثربخشی حرفه حسابرسی ، مدل کیفیت حسابرسی و گرندد تئوری