رفتارشناسی زن درساختار سازمانی شاهنامه فردوسی

زن به عنوان یکی از دو عنصر اجتماعی هر جامعه، جزیی لاینفک از صحنه های اجتماعی، فرهنگی و ادبی هر جامعه می باشد. هدف از این پژوهش شناخت جایگاه زن در قرن چهارم هجری و در زمان سرودن شاهنامه فردوسی است. دلیل اهمیت موضوع بررسی سیر تطور جایگاه اجتماعی زن در جوامع تاریخی ایران است. یافته های این تحقیق نشان می دهد، که در اندیشه های فردوسی درباره زن که به زبان داستان های باستانی ایران سروده شده است، زن را به عنوان مفاصل رخدادهای تاریخی حضور دارد. جایگاهی که هر چند در نگاه اول به عیان دیده نمی شود، اما بدون وجود حیاتی آن، بسیاری از رخدادهای مهم تاریخی تعطیل می شود. در این مقاله از روش مطالعات کتابخانه ای استفاده شده است

کلیدواژه ها:

فردوسی ، شاهنامه ، سودابه ، رودابه ، سیمین دخت