ارزیابی انواع سکوت سازمانی و تاثیر آن بر عملکرد کارکنان زن و مرد

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 490

فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCMR03_061

تاریخ نمایه سازی: 23 خرداد 1401

چکیده مقاله:

در دنیای پیچیده و متغیر امروزی که رقابت بسیار زیادی بین جوامع مختلف در راستای دستیابی به جدیدترین فن آوری ها، با صرفه ترین منابع و مجرب ترین نیروهای انسانی وجود دارد، منابع انسانی و بالاخص افراد خلاق، نوآور، کارآفرین و صاحبان اندیشه های نو به مثابه با ارزش ترین سرمایه های سازمانی هستند. . ساختارهای سازمانی جدید رو به تغییر نهاده و سازمانها و منابع انسانی شان تحت تاثیر تهدیدهای مختلفی قرار گرفته اند. آفتی که از آن با عنوان سکوت سازمانی یاد می شود یکی از چالش های اساسی معاصر در مدیریت منابع انسانی است. سکوت سازمانی (Organizational Silence) پدیده ای نوین است که در آن کارکنان سازمان به دلایل متفاوت از اظهار نظر در رابطه با مشکلات سازمان امتناع ورزیده و سکوت اختیار می کنند . منابع انسانی عامل اصلی توسعه و تغییر در سازمان هستند، اما سکوت آنها، صدای خاموش شکست سازمان است. در این پژوهش، ضمن شناسایی و بررسی مفهوم سکوت سازمانی و شناخت دلایل ایجاد آن به شناسایی عوامل ایجاد آن در عصر حاضر و در سازمان های امروز می پردازیم. روش پژوهش از نظر شیوه گردآوری داده ها از نوع کتابخانه ای و اسنادی است. یافته های این پژوهش نشان داد که . با مقایسه وضعیت سکوت سازمانی کارکنان زن و مرد کارکنان ادارات، سازمان ها و .. میزان سکوت کارکنان زن و مرد با یکدیگر متفاوت است و رابطه بین آنها معنادار می باشد، به طوری که کارکنان زن نسبت به کارکنان مرد، بیشتر رفتار سکوت را در محیط کاری از خود نشان می دهند . همچنین نتایج نشان داد که سکوت محجوب را بر اساس ویژگی های محیط و ویژگی های شخصیتی افراد روی می دهد. زیرا از یک طرف زمانی که محیط سازمانی از امنیت روانی برخوردار نباشد،به طوری که افراد احساس کنند از موضع فردی و ایده های آنها حمایت عمومی صورت نخواهد گرفت و از طرف دیگر افرادی که دارای ویژگی های شخصیتی همچون اضطراب، افسردگی، خجالت و نگرانی یا احساس عدم قطعیت شخصی هستند، به سمت سکوت محجوب کشیده خواهند شد.در نتیجه مدیران ادارات، سازمان ها بایستی محیط را برای کارکنان از لحاظ روانی ایمن ساخته و همچنین ادارات و سازمان ها باید به دنبال این باشند تا با شناسایی ویژگی های شخصیتی افراد، از بکارگیری افرادی که دارای شخصیت درون گرا بوده و تمایل زیادی به بیان نظرات و تعامل ندارند، برای مشاغل حساس و نیازمند به تعامل و بیان ایده خودداری کنند

نویسندگان

مریم زارعی

دانشجوی ارشد مدیریت امور شهر دانشگاه پردیس آزاد اسلامی فارس