نقش راهبردهای شناختی تنظیم هیجان و کمال گرایی در پیش بینی اضطراب اجتماعی

اضطراب اجتماعی، یکی از مشکلات اصلی هیجانی است که حیطه های مختلفی از کارکردهای فرد را دچار مشکل می کند . بدون شک انتخاب راهبردهای درمانی و مداخلات مناسب برای پرداختن به اضطراب اجتماعی مستلزم شناسایی متغیرهای مهم در شکل گیری این نوع اضطراب است. تنظیم هیجان به معنی تلاش افراد برای تاثیر گذاشتن روی نوع، زمان و چگونگی تجربه و بیان، تغییر طول دوره یا شدت فرایندهای رفتاری، تجربی و یا جسمانی هیجانها است و به طور خودکار یا کنترل شده، هشیار یا ناهشیار و از طریق به کارگیری راهبردهای تنظیم هیجان از جمله باز ارزیابی، نشخوار فکری، خوداظهاری، اجتناب و بازداری انجام می گیرد. خودتنظیمی هیجانی به تلاش های خود برای تغییر موقعیت، شامل افکار، هیجانها، تکانه ها، امیال و رفتارها و فرآیندهای توجهی گفته می شود. از آنجا که، انسان موجودی اجتماعی و نیازمند برقراری ارتباط با دیگران است، به گونه ای که بسیاری از نیازهای متعالی و شکوفایی استعدادها و خلاقیت هایش از طریق تعامل و ارتباطات اجتماعی ارضا شده و به فعل در میآید. بین خودکارآمدی هیجانی و سازگاری اجتماعی ارتباط بسیار نزدیکی وجود دارد، به طوری که فردی که توانایی ادراک دقیق تر تغییرات خلقی و هیجانی خود و دیگران را دارد، انطباق اجتماعی و هیجانی عمیق تر و موثرتری را میتواند در رفتارهای بیانگر خود نشان دهد، هیجانهای خود و دیگران را شناسایی کند و در نتیجه هیجانهای خود را کنترل و مدیریت کند. این گونه افراد از تبدیل ناگهانی هیجانها به واکنش های منفی جلوگیری میکنند.

کلیدواژه ها:

خودتنظیم گری هیجانی ، راهبردهای مقابله ای ، اضطراب اجتماعی