بررسی و ارزیابی سیستم های آبیاری بارانی شهرستان دلفان و مقایسه الگو پاشش آن در زمین های زیر کشت

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 145

فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

AGRIHAMAYESH06_097

تاریخ نمایه سازی: 23 خرداد 1401

چکیده مقاله:

ایران از دیرباز با مشکل کم آبی برای کشاورزی مواجه است باتوجه به پایین بودن راندمان یکی از راه های صرفه جویی در مصرف آب اصلاح سیستم های آبیاری همچون آبیاری تحت فشار و گسترش آن از ضروریات است. با توجه به پیشرفت فناوری در صنعت کشاورزی و با در نظر گرفتن ملاک های گفته شده ی سیستم آبیاری قطره ای و بارانی به دلیل صرفه جویی در مصرف منابع آبی و بهره وری بالایی که دارند، بیش از سایر روش ها مورد تاکید کارشناسان کشاورزی می باشند. شبکه بارانی روشی برای آبیاری مزارع مانند بارش باران است. این شبکه یا سیستم آبیاری بارانی جریان آب مورد نیاز برای کشاورزی را از طریق مجموعه ای از لوله ها با استفاده از پمپاژ عبور می دهد. سپس این آب توسط آب پاش ها مانند قطرات ریز باران بر روی زمین می افتد.آبیاری بارانی روشی برای آبیاری محصولات کشاورزی است که در آن آب از طریق سیستم پمپاژ، لوله ها و آبپاش ها به هوا پاشیده شده تا همانند قطرات باران بر زمین بریزند. برای اجرای این روش آبیاری نیاز به اطلاعات فنی در خصوص اجزا و نحوه طراحی سیستم است تا بتوان به اهداف آبیاری تعیین شده در برنامه ریزی آبیاری دست پیدا کرد. می توان گفت که هدف از نگارش این مقاله دست یافتن به یکنواختی پاشش در سیستم آبیاری بارانی است تا بتوان نیاز آبی و آبیاری محصولات را برطرف نمود. سیستم آبیاری بارانی با انواع خاک ها سازگار است اما خاک های شنی با نرخ نفوذ بالا بهترین نوع خاک و خاک های رسی سنگین، بدترین نوع خاک برای این روش محسوب می شوند. بنابراین به هنگام برنامه ریزی و طراحی سیستم آبیاری باید دبی خروجی آبپاش ها و نرخ بارش، که عموما بر حسب میلی متر بر ساعت سنجیده می شود، را متناسب با نرخ نفوذ پایه خاک انتخاب کرد تا از بروز روان آب در سطح زمین جلوگیری کرد.نکته قابل توجه این است که روش آبیاری بارانی برای خاک هایی که به راحتی پوسته تشکیل می دهند مناسب نیست. در صورتی که آبیاری بارانی تنها انتخاب شما برای اینگونه زمین ها بود.

نویسندگان

پریا کارساز

فوق لیسانس جغرافیا و برنامه ریزی شهری