سیدحسام الدین حسین زاده - دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، گروه زراعت، تهران، ایران
عبدالمجید مهدوی دامغانی - گروه کشاورزی اکولوژیک، پژوهشکده علوم محیطی، دانشگاه شهید بهشتی، تهر
سلمان دستان - دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، گروه زراعت، تهران، ایران
مرتضی مبلغی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد چالوس، گروه زراعت، چالوس، ایران

مدیریت مواد زیستی برای رسیدن به تولید پایدار در شیوه کشاورزی زیستی اهمیت بسزایی دارد. بدین منظور یک آزمایش در شرایط گلخانه در سال 1389 در شهرستان تنکابن روی رقم شیرودی اجرا شد. هدف از اجرای این طرح مقایسه تیمار های مختلف کود زیستی بر عملکرد و اجزای عملکرد و محتوای عناصر دانه برنج بود. چهار نوع کود زیستی شامل جلبک های سبز - آبی به مقدار 15 کیلوگرم در هکتار، آزولا یک تن در هکتار، ورمی کمپوست و کود حیوانی به مقدار 5 تن در هکتار و ترکیب تمام این کودها با نسبت مشخص با یکدیگر و همچنین مصرف 80-60-40 کودهای نیتروژن، فسفر و پتاس به عنوان تیمار آزمایشی بودند. نتایج نشان داد حداکثر عملکرد دانه (3/673 گرم در متر مربع) در تیمار ترکیب کود زیستی حاصل شد، زیرا بلندترین خوشه و بیشتریت تعداد خوشه در متر مربع و وزن هزار دانه نیز تحت این تیمار نتیجه شد. همچنین محتوای عنصر روی دانه نیز تحت ترکیب کود زیستی دارای بیشترین میزان بود. ولی غلظت عنصر آهن دانه در تیمار کود دامی و ترکیب کود زیستی حداکثر بود. بنابراین ترکیب کود زیستی به علت بهبود ویژگی‌های کمی و کیفی و افزایش عملکرد دانه به عنوان تیمار مناسب تعیین گردید.

واژه‌های کلیدی: برنج، صفات کیفی، عملکرد دانه، کود زیستی