پرهیز سیاستمداران ایرانی از عذرخواهی راستین و توجیه فرهنگی آن: پژوهشی در کاربردشناسی زبان

عذرخواهی سیاسی گونهای عذرخواهی است که در آن سیاسیون برای ترمیم وجهه خود، برآورده ساختن مطالبه عموم و آرام کردن افراد آسیبدیده (از خطاها و قصوراتی که بنا به مسئولیتشان متوجه آنان است)، اقدام به آن میکنند. اما عذرخواهی سبک و سیاق خاصی دارد. کمپف (۲۰۰۹) الگوها و راهکارهای کلامی را میشناساند که افراد با تمسک به آنان از عذرخواهی واقعی اجتناب میکنند؛ به کار بردن ابزارهای واژگانی و نحوی خاص، محو یا کم رنگ نشان دادن کننده کار، انکار مسئولیت، انتخاب قربانی خاص، کاستن از تعداد قربانیان، انتخاب قربانی خاص و نیز عذرخواهی بهدلیل بخشی از خطا یا سبک آن و ... نمونههایی از این راهکارهاست. با بررسی ۱۰۰ نمونه عذرخواهی سیاسی انعکاس یافته رسانههای داخلی براساس الگوهای کمپف (۲۰۰۹) این پژوهش مدعی است که عذرخواهیهای سیاسی در ایران صادقانه نیست، اما با افزودن عنصر فرهنگ و درنظر داشت نقش ترمیمی عذرخواهی می توان به درک بهتری از آن دست یافت. یافتههای پژوهش حاکی از آن است که محو یا کمرنگ کردن مسئولیت خود یا پذیرش مسئولیت بخشی از خطا ازجمله راهبردهای اصلی مورداستفاده سیاستمداران ایرانی در طفره رفتن از عذرخواهیراستین است، اما این عدم صداقت در میمهای فرهنگی جامعه جمعگرا، صداقتگریز و اغراق زده ایرانی ریشه دارد.  

کلیدواژه ها:

Keywords: Apology ، Omitting or blurring the agent ، Apology for a component of the offense ، Iranian Politicians ، Kampf ، عذرخواهی ، حذف یا کم رنگ کردن کننده کار ، عذرخواهی به دلیل بخشی از خطا ، سیاستمداران ایرانی ، کمپف.