مبانی اخلاق زیست محیطی از منظر آموزه های فقهی

اخلاق زیست محیطی که بیانگر نحوه صحیح تعامل انسان با محیط زیست میباشد، از جمله مباحثی است که امروزه به دلیل پیشرفت علم و تکنولوژی و استفاده گسترده از آنها برای تامین رفاه از طریق تصرف در طبیعت، مورد توجه جامعه انسانی قرار گرفته و با توجه به مبانی اعتقادی و باورها و ارزشهای مورد قبول در جوامع مختلف، نمودهای مختلفی دارد. هر چند در دین مبین اسلام از اصطلاح محیط زیست استفاده نگردیده است ولی از عناصر مهم آن از جمله طبیعت و حیوانات نام برده شده و در فروعات مختلف فقهی چگونگی رفتار با آنها بیان گردیده است. با توجه به ضرورت بررسی اخلاق زیست محیطی در عصر حاضر و به ویژه در دین مبین اسلام، در پژوهش حاضر مهمترین مولفه های اخلاق زیست محیطی از منظر آموزه های فقهی مورد بررسی قرار میگیرد. بر این اساس، اسراف و زیاده روی نکردن در استفاده از محیط زیست، پرهیز از آلودگی صوتی، لزوم عمران و آبادانی محیط زیست و رعایت حقوق حیوانات و سایر اجزای طبیعت از مهمترین دستورات اخلاقی است که در مبانی فقهی مورد تاکید قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

اخلاق ، فقه ، محیط زیست ، اخلاق زیست محیطی.