بررسی توزیع کلروفیل در دریاچه ارومیه با استفاده از سنجش ازدور (۲۰۰۳-۲۰۲۰)

دریاچه نمکی ارومیه پیکره آبی عظیم و از ارکان مهم پایدارکننده محیطزیست در شمال غرب ایران است. این دریاچه یکی از زیستگاه های منحصربهفرد جهان به شمار میرود. در سالهای اخیر روند تغییرات و کاهش سطح آب دریاچه نگرانیها بسیاری ایجاد نموده است. هدف از این مطالعه بررسی توزیع و تغییرات کلروفیل در دریاچه ارومیه با استفاده از داده های سنجشازدور میباشد. داده های کلروفیل از سنجنده مادیس ماهواره آکوا، در متوسط ماهانه و از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۲۰ تهیهشده و نقشه ها با استفاده از نرمافزارGrads، OriginPro و R ترسیم شدند. بررسیها نشان میدهد که روند تغییرات سالانه کلروفیل غیرخطی بوده و در سالهای اخیر افزایشی بوده است. مقدار کلروفیل در نیمه جنوبی بیش از نیمه شمالی دریاچه ارومیه است. از ماه ژانویه تا مه و آوریل روند افزایش کلروفیل مشاهده میشود. در توزیع ماهانه بخش جنوبی بیشترین مقدار کلروفیل را در ماه آوریل و بخش شمالی در ماه مه دارد. در توزیع مکانی ، در بازه زمانی ۲۰۰۹-۲۰۲۰ بیشترین کاهش محدوده کلروفیل در شرق و جنوب دریاچه مشاهده میشود. در برخی از سالها مانند ۲۰۱۶ کلروفیل در هردو بخش افزایش چشمگیری داشته و تا ۳۰ میلیگرم بر مترمکعب در بخش جنوبی افزایش مییابد که علت آن را میتوان افزایش سطح و حجم آب در آن سال دانست. همچنین در مقدار کلروفیل با تابش خورشیدی ضریب همبستگی ۰/۸۸ دارد که تاثیر دما برافزایش کلروفیل را نشان میدهد.

کلیدواژه ها:

دریاچه ارومیه ، کلروفیل ، فیتوپلانکتون ، گردوخاک ، تابش خورشید