پیش نمایی پیامدهای تغییر اقلیم بر الگوهای زمانی گردشگری در منطقه ساحلی چابهار

اقلیم، محیط طبیعی و آسایش انسانی سه عامل اصلی در انتخاب مقصد گردشگری هستند و پیش بینی می شود که تغییر اقلیم جهانی بر هر سه فاکتور یاد شده تاثیر قابل توجهی داشته باشد. هدف پژوهش پیشرو مطالعه پیامدهای تغییر اقلیم بر شرایط گردشگری منطقه چابهار است. بدین منظور داده های اقلیمی دمای هوا، رطوبت نسبی و سرعت باد برای شرایط فعلی از سازمان هواشناسی کشور دریافت شد. جهت شبیه سازیهای آینده نیز پارامترهای مذکور از برونداد مدلهای GFDLو EC-ERTH پروژه CMIP۵ به کار رفته در تهیه گزارش AR۵ از پایگاه (ESGF) استخراج گردید. در ادامه به منظور برآورد چشم انداز تغییرات اقلیمی در افق آینده نسبت به دوره پایه (۲۰۱۰-۱۹۹۰) بازه زمانی ۲۰۶۰-۲۰۴۱ (آینده متوسط) و سناریوی انتشار RCP۴.۵ انتخاب گردید. نتایج خروجی مدلهای GCM نشان داد مقادیر دما طی ماه های آگوست، ژوئن و دسامبر در شرایط آینده بیش از ۲ درجه سلسیوس نسبت به دوره مشاهداتی افزایش خواهد یافت و رطوبت نسبی نیز در ماه های اکتبر، فوریه و نوامبر به ترتیب به میزان ۲۲، ۱۹ و ۱۷ درصد کاهش پیدا خواهد کرد. این تغییرات وضعیت اقلیم گردشگری منطقه را تحت تاثیر قرار داده و طول دوره آسایش انسانی برمبنای هر دو شاخص PMV و PET در افق ۲۰۴۱- ۲۰۶۰ کاهش پیدا میکند. به عبارت دیگر در شرایط فعلی ماه های دسامبر، ژانویه و فوریه وضعیتهای کاملا مطلوبی را برای انجام فعالیتهای گردشگری فراهم نموده اند اما در آینده متوسط دوره آسایش زیست اقلیمی تنها محدود به ماه ژانویه بوده و تنشهای گرمایی با شدتهای مختلف در بخش وسیعی از سال بر اقلیم منطقه حاکم خواهند بود.

کلیدواژه ها:

اقلیم گردشگری ، تغییر اقلیم ، سناریوهای RCP ، مدلهای CMIP۵ ، منطقه ساحلی چابهار