اثر بخشی درمان شناختی رفتاری بر تاب آوری مادران دارای کودکان بیش فعال

زمینه وهدف:تاب آوری عاملی است که افراد را در مواجه و سازگاری با شرایط سخت و استرس زای زندگی کمک می کندو آن ها را دربرابر اختلالات روانی و مشکلات زندگی محافظت می کند،برهمین اساس مطالعه عوامل موثر بر تاب آوری مادران دارای کودکان بیش فعال از اهمیت زیادی برخوردار است.پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر بخشی درمان شناختی رفتاری بر تاب آوری مادران دارای کودکان بیش فعال انجام شد.روش:روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون انجام گرفت.جامعه آماری این پژوهش شامل ۳۰ نفر از مادران دارای کودکان بیش فعال که در ماکز مشاوره ای شهر تنکابن در سال ۱۴۰۰ مراجعه کردند.ابزار گرد آوری مقیاس تاب آوری CD_RIS کانر و دیویدسون بود.۳۰ نفر از مادران به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند.و به طور تصادفی در دو گروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل جایگزین شدند.برای هر دو گروه پیش آزمون اجرا شد و سپس یک گروه آزمایشی به مدت ۲ماه و درهرهفته یک جلسه ۴۵دقیقه ای،در مراکز مربوطه توسط درمانگر،تحت درمان شناختی قرار خواهد گرفت و گروه شاهد هیچ درمانی انجام نشد.یافته ها:نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از کوواریانس نشان داد که نمرات تاب آوری مادران دارای کودکان بیش فعال در پس آزمون نسبت به پیش آزمون افزایش پیدا کرده است.بنابراین بین درمان شناختی رفتاری و تاب آوری مادران دارای کودکان بیش فعال رابطه مثبت معنادار وجود دارد و هرچه میزان تاب آوری کودکان کمتر باشد احتمال مشکلات بیش فعالی بیشتری تجربه خواهد شد.نتیجه گیری:با توجه به نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها و از آن جا که درمان شناختی رفتاری بر تاب اوری مادران دارای کودکان بیش فعال تاثیر دارد،بهتر است اقدامات روان شناختی لازم جهت بررسی و شناسایی و آموزش مادران دارای کودکان بیش فعال توسط سازمان های مربوطه برنامه ریزی شود.تبیین آموزش مادران دارای کودکان بیش فعال می تواند به مدیران،برنامه ریزان،مجریان آموزش در طراحی و اجرای توان مند سازی اثر بخش،کمک نموده و دستیابی بیشتر و سهل تراهداف آموزش را که بهبود عملکرد مادران در جامعه کوچک خانواده است فراهم آورد

کلیدواژه ها:

درمان شناختی رفتاری ، تاب آوری مادران ، کودکان بیش فعال