اثربخشی آموزش قدرشناسی بر رضایت زناشویی مادران کودکان اوتیسم

زمینه وهدف: خانواده به ویژه مادران کودکان مبتلا به اوتیسم به دلیل بیماری فرزندشان استرس و رنج زیادی را متحمل می شوند که بر رضایت زناشویی آنان تاثیر منفی می گذارد. از سوی دیگر، مطالعات از تاثیرات مثبت قدرشناسی بر روابط بین فردی حکایت دارد. در همین راستا، هدف تحقیق حاضر بررسی اثربخشی اموزش قدرشناسی بر رضایت زناشویی مادران کودکان اوتیسم بود. روش پژوهش: در این تحقیق ۳۲ نفر از مادران کودکان اوتیسم مراجعه کننده به مراکز مشاوره به طور در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه زناشویی انریچ بود که پیش و پس از مداخله آموزشی ۸ جلسه ای قدرشناسی در گروه ها اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل کوواریانس با کنترل پیش آزمون با استفاده از نرم افزار SPSS۲۱ استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که آموزش قدرشناسی باعث افزایش رضات زناشویی در بین مادران کودکان مبتلا به اوتیسم شده است. قدرشناسی منجر به افزایش رضایت زناشویی در مسایل جنسی، ارتباط با همسر، جهت گیری مذهبی، ارتباط با اقوام و دوستان، تحریف آرمانی شد، ولی در رابطه با مسائل مالی، اوقات فراغت، حل تعارض، فرزندپروری، موضوعات شخصیتی تاثیر معناداری نداشت. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت که آموزش قدرشناسی می تواند رضایت زناشویی را حتی در مادرانی که به دلیل ابتلای فرزند به اوتیسم دچار مشکلات عدیده ای هستند به بار آورد.، لذا توجه به آموزش مادران و همسران در رابطه با قدرشناسی باید در مراکز آموزشی و درمانی مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

قدرشناسی ، رضایت زناشویی ، اوتیسم