رابطه تبعیت از درمان با درک از بیماری، خودشفقت ورزی و حمایت اجتماعی ادراک شده: نقش واسطه ای امید به زندگی در بیماران قلبی عروقی

مقدمه: تبعیت از درمان یک استراتژی کلیدی در مدیریت بیماری­ های مزمن است که عوامل مختلفی بر آن تاثیرگذار است. هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه­ ای امید به زندگی در رابطه درک از بیماری، خودشفقت­ ورزی و حمایت اجتماعی ادراک شده با تبعیت از درمان در بیماران قلبی عروقی انجام شد. روش: این پژوهش از نوع تحقیقات همبستگی به روش معادلات ساختاری بود. جامعه پژوهش شامل کلیه بیماران قلبی عروقی مراجعه کننده به مرکز تخصصی قلب شهید مدنی تبریز در بهار ۱۴۰۰ بودند؛ که تعداد ۲۳۴ نفر از آن­ ها به صورت نمونه­ های در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای این پژوهش شامل: پرسشنامه درک از بیماری برادبنت، مقیاس ­ خودشفقت­ ورزی ریس، حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت، امید اشنایدر و پرسشنامه تبعیت از درمان مدانلو بودند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون، تحلیل مسیر و آزمون سوبل به کمک نرم ­افزار SPSS و AMOS نسخه ۲۴ استفاده گردید. یافته ­ها: نتایج نشان دادند که درک از بیماری، خودشفقت­ ورزی، حمایت اجتماعی ادراک شده و امید به زندگی بر روی تبعیت از درمان­؛ و همچنین درک از بیماری، خودشفقت­ ورزی و حمایت اجتماعی ادراک شده بر روی امید به زندگی تاثیر مستقیم و معنادار داشته ­اند (۰/۰۰۱>p). در ادامه نتایج آزمون سوبل نشان داد که درک از بیماری (۰/۰۹۵=β)، خودشفقت­ ورزی (۰/۰۸۶=β) و حمایت اجتماعی ادراک شده (۰/۰۸۷=β) به واسطه امید به زندگی بر روی تبعیت از درمان، تاثیر غیرمستقیم و معنادار داشته ­اند (۰/۰۱>p). نتیجه­ گیری: یافته­ ها نشان دادند که درک از بیماری، خوشفقت­ ورزی و حمایت اجتماعی ادراک شده به واسطه امید به زندگی موجب افزایش تبعیت از درمان شده ­اند. بر این اساس می توان برای آموزش و ارتقای سطح امید به زندگی و به تبع آن افزایش میزان تبعیت از درمان در بیماران قلبی عروقی، اهدافی را تعیین نمود.

کلیدواژه ها:

Treatment adherence ، Illness perception ، Self-compassion ، Perceived social support ، Life expectancy ، تبعیت از درمان ، درک از بیماری ، خودشفقت­ ورزی ، حمایت اجتماعی ادراک شده ، امید به زندگی