سجاد عبدالهی - کارشناس ارشد عمران، گروه مهندسی عمران، واحد اهر، دانشگاه آزاد اسلامی، اهر، ایران
غلام حسین حامدی - استادیار، گروه مهندسی عمران، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
بابک گلچین - استادیار، گروه مهندسی عمران، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
رامین مشک آبادی - استادیار، دانشکده فناوری های نوین، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

در تحقیقات گذشته، اثر پلی اتیلن های مختلف، بر تعدادی از رفتارهای مخلوط های آسفالتی مورد بررسی قرار گرفته است. در این تحقیق، طرح اختلاط مخلوط های آسفالتی حاوی پلی اتیلن با چگالی بالا به روش متداول و نیز به روش سطح پاسخ برای مصالح سنگ آهک و گرانیت تحلیل و مدل سازی شده است. بدین منظور رفتار حجمی و مقاومتی نمونه های آزمایشگاهی اندازه گیری شده و مورد تحلیل آماری قرارگرفته اند. در فرایند بهینه سازی، مقدار بهینه قیر و پلی اتیلن لازم مطابق با معیارهای آیین نامه روسازی آسفالتی راه های ایران و با رویکرد تابع مطلوبیت استخراج شده است. نتایج آزمایشگاهی نشان می دهد، مخلوط آسفالتی بهینه برای مصالح آهکی با قیر ۶.۱ و پلی اتیلین ۴ درصد و در مطلوبیت ۰.۹۰۹ تولید می شود، در حالیکه این مقدار برای مصالح گرانیتی با قیر ۵.۹ و پلی اتیلن ۴ درصد و در مطلوبیت ۰.۹۶۲ تعیین می گردد. افزودنی پلی اتیلن استقامت مارشال و وزن مخصوص نمونه ها را برای هر دو مصالح سنگی افزایش می دهد. درصد افزودنی بیشتر، اثر افزایشی بیشتری بر این پارامترها دارد. تحلیل واریانس نشان می دهد پلی اتیلن، اثر معنی دار بر روانی مارشال داشته و افزایش آن از صفر به چهار درصد، مقدار روانی مارشال را کاهش می دهد.

پلی اتیلن با چگالی بالا, طرح اختلاط, بهینه سازی, تحلیل واریانس