ارزیابی مولفه های روانشناسانه مطلوبیت مکانی در معماری با رویکرد کاهش جرم (مطالعه موردی: منطقه رجایی شهر کرج)

کمبود امنیت، در معرض خطر بودن و ترس از قربانی شدن، استفاده از قلمرو فضای عمومی و خلق فضای شهری موفق رامورد تهدید قرار میدهد. از سویی رفتار فضایی فرد در محیط جغرافیایی که در آن زندگی می کند، متاثر از عناصر تشکیلدهنده محیط و ساختار کالبدی پیرامون او بوده و می تواند فرصت های متعددی را برای بروز رفتار فضایی افراد ایجاد کند.با این رویکرد نوشتار حاضر به تبیین مولفه های روانشناسانه مطلوبیت مکانی در معماری و اثرات آن بر کاهش جرائم درمنطقه رجایی شهر پرداخته است. روش تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت و رو ش، توصیفی-تحلیلی و به لحاظقلمرو زمانی مقطعی حاضر (بهمن ۱۴۰۰) بوده است. تعداد نمونه ۴۰۰ مورد و این تعداد پرسشنامه به روش نمونه گیریتصادفی ساده متناسب با حجم جم عیت در بین افراد متخصص توزیع گردید. نتایج نشان داد بواسطه رشد مولفه هایمطلوبیت مکانی با رویکرد روا نشناسانه محیطی، میزان رضایتمندی از سکونت نیز تحت تاثیر قرار گرفته است. همچنیندر یک بررسی نهایی از تاثیر مطلوبیت مکانی در معما ری و اثرات آن بر کاهش جرائم در منطقه رجایی شهرکرج، بررس یضریب همبستگی نشان داد که، میزان همبستگی بین «مطلوبیت مکانی» با کاهش جرائم از نوع معکوس و غالبا منفی است.

کلیدواژه ها:

کاهش فرصت جرم ، مطلوبیت مکانی ، پیشگی ری از جرم از طریق طراحی محیطی ، رجایی شهر کرج