امیر راستی - دانشجوی دکتری، مهندسی مکانیک، دانشگاه تربیت مدرس، تهران
حامد حسن پور - دانشجوی دکتری، مهندسی مکانیک، دانشگاه تربیت مدرس، تهران
محمدحسین صادقی - استاد، مهندسی مکانیک، دانشگاه تربیت مدرس، تهران
سینا صباغی فرشی - دانشجوی کارشناسیارشد، مهندسی مکانیک، دانشگاه تربیت مدرس، تهران

کیفیت سطح نهایی در فرآیند ماشین کاری، تاثیر زیادی برعملکرد قطعه داشته ومهم ترین شاخصه سطح ماشین کاری شده است. استفاده از سیال برشی به عنوان یکی از عوامل موثر بر افزایش کیفیت سطح، با مشکلات زیست محیطی همراه بوده و برای سلامت اپراتور مضر است. از این رو روان کاری با حداقل سیال برشی به عنوان یک روش جایگزین مطرح می شود. در این پژوهش زبری سطح نهایی قطعاتی از جنس آلیاژ Ti-۶AL-۴V در فرآیند فرزکاری سرعت بالا و با استفاده روش روانکاری با حداقل سیال برشی مورد بررسی قرار گرفت. طراحی آزمایش به روش فاکتوریل کامل شامل ۵ سطح سرعت برشی و ۲ سطح نرخ پیشروی انجام شد. نتایج نشان داد که با شرایط برشی مناسب و در حضور روان کاری نیمه خشک، صافی سطح مطلوب ۰/۲ میکرومتر در فرزکاری سرعت بالای آلیاژ تیتانیوم به دست می آید. همچنین کم ترین مقدار زبری سطح در سرعت برشی min/m ۴۵۰ و نرخ پیشروی tooth/mm ۰/۰۸ حاصل شد

فرزکاری سرعت بالا، آلیاژTi-۶AL-۴V ، روانکاری نیمه خشک، زبری سطح