مکانیابی کاربری پارک و فضای سبز شهری با رویکرد عدالت فضای (مطالعه موردی: شهر جیرفت)

موقعیت مکانی از مهمترین عوامل موثر در توزیع عادلانه فضای سبز شهری می باشد. برای استفاده بهینه از این سرمایه-گذاری ها انتخاب مکان بهینه بسیار مهم است. به همین منظور در این پژوهش به مکانیابی کاربری پارک و فضای سبز شهرجیرفت با رویکرد عدالت فضایی پرداخته شد. این تحقیق از نوع کاربردی و روش جمع آوری اطلاعات به دو شکل کتابخانه ای ومیدانی انجام گرفته است، جامعه آماری در برگیرنده کلیه کلیه کارشناسان فضای سبز شهر جیرفت می باشند. از تعداد دقیقکارشناسان مرتبط آماری در دست نیست. اما طبق برآوردی که شده تعداد آنها ۲۰ نفر تخمین زده شده است. با توجه بهمحدوده بودن تعداد جامعه آماری، کل جامعه آماری به عنوان نمونه آماری در نظر گرفته شده است. در این مطالعه براساسضوابط مکان یابی فضاهای سبز شهری از معیارهای فاصله از پارک های موجود، فاصله از مراکز فرهنگی، فاصله از تراکم هایجمعیتی، فاصله از تاسیسات شهری، فاصله از راه های ارتباطی، سازگاری کاربری ها، فاصله از مراکز مسکونی، فاصله از مراکزنظامی و فاصله از مراکز آموزشی استفاده شده است. جهت استاندارد سازی لایه ها برای انجام تحلیل و شناسایی مکان بهینهبرای ایجاد فضای سبز از مدل ANP استفاده شده است. در پایان اطلاعات وارد نرم افزار Super Decision گردید. در نهایت وزن نهایی و اولویت بندی هریک از معیارها استخراج شد. نتایج حاصل نشان می دهد که فاصله از پارک و فضای سبزموجود با ضریب نهایی ۰/۳۱۴۲۱ در رتبه اول قرار دارد و شاخص های سازگاری کاربری ها، فاصله از تراکم های جمعیتی و فاصله از راه های ارتباطی اصلی به ترتیب با ضرایب ۰/۲۲۲۲۷، ۰/۱۴۷۵۳ و ۰/۱۰۸۵۲ در رتبه های دوم تا چهارم قرار دارند.همچنین شاخص فاصله از مراکز نظامی با ضریب ۰/۰۱۹۴۱ در رتبه آخر اهمیت قرار دارد. پس از تعیین وزن معیارها این لایه ها در محیط GIS با استفاده از تابع (+) با هم ترکیب شدند و نهایتا منطقه را از لحاظ قابلیت برای ایجاد پارک و فضای سبز ارزش گذاری نهایی کرده تا زمین های شهری برای ایجاد پارک های سبز مشخص شود.

کلیدواژه ها:

مکانیابی ، پارک و فضای سبز ، عدالت فضایی ، شهر جیرفت