طراحی مجموعه اقامتی گردشگری با رویکرد حس تعلق به معماری بومی (استان گیلان)

یکی از بهترین راه های تبادل فرهنگی،گردشگری (توریسم)است. حضور گردشگری تا حدزیادی موجب رونق اقتصادی و بالا رفتن سطح فرهنگی و بومی می شود. امروزه بسیاری ازبرنامه ریزان و سیاستگذاران توسعه، گردشگری به عنوان رکن اصلی توسعه اقتصاد جوامعیاد می کنند. تعیین ارزش های گردشگری و استعداد های طبیعی به همراه برنامه ریزیصحیح میتواند منجر به توسعه درآمدهای اقتصادی از طریق گردشگری گردد. پیشرفت وتوسعه فناوری و تخصصی تر شدن علوم مختلف همچون معماری در کنار سایر مسائلمربوط به محیط زیست از جمله عواملی هستند که بر تقویت صنعت توریسم تاثیر گذارند .علاوه بر توانمندی های طبیعت گردی ایران معماری نقش اساسی در بین جاذبه هایگردشگری ایران بازی میکند .این صنعت در ساختارهای فرهنگی ، اجتماعی ، و اقتصادیعصر پسا مدرن در جامعه حال حاضر ایران بسیار مهم است.گسترش فضاهای باز جمعی ،تعامل فضاهای باز و بسته در شکل گیری مراکز تفریحی اقامتی فرهنگی یکی از اهداف مهمدر این حوزه می باشد.از طرفی یکی از معانی مهم و موثر در ارتباط انسان و محیط که موردتوجه طراحان بوده است، حس تعلق می باشد. نتایج پژوهش نشان می دهد حس تعلق ازمعیارهای ارزیابی محیط های با کیفیت بوده و در معماری و رشته های طراحی محیطی،ویژگی های کالبدی نظیر فرم (رنگ، اندازه، ش کل ، مقیاس) و روابط اجزاء کالبدی باتامین و تاکید بر فعالیت های اجتماعی محیط، نقش مهم و موثر در شکل گیری حس تعلقدارا، می باشد که در نهایت مدلی از عوامل تاثیرگذار محیطی ارائه گردیده است.در اینپژوهش به شناخت ، طراحی و عواملی اساسی تاثیرگذار در طراحی چنین مجموعه هاییپرداخته شده است.و توجه به معماری بومی منطقه گیلان به عنوان یک عامل جذبتوریست و همچنین ایجاد حس تعلق به آن مورد توجه قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

مجموعه گردشگری ، اقامتی ، معماری بومی ، حس تعلق