طراحی مجتمع مسکونی کارکنان میراث فرهنگی بوشهر با رویکرد حس تعلق به مکان

حس تعلق به مکان، از جمله شاخص های نوپای عرصه معماری در دهه های حاضر مطرح بوده که بهره گیری از آن سبب ارتباطعمیق تر مصرف کنندگان با تولیدات معماری شده است. بنابراین با شناسایی و معرفی ابعاد تشکیل دهنده حس تعلق به مکان وشناسائی عناصر و عوامل طراحی مطلوب، می توان در جهت جلب رضایت ساکنین اقدام نمود. با توجه به رویکرد اصلی در اینپروژه، از روش تحقیق توصیفی به عنوان اساس کار و با هدف کمک به افزایش سطح رفاه کارکنان میراث فرهنگی بوشهراستفاده شده است. ساختار بافت تاریخی شهر بوشهر که میراثی شاخص از هویت و فرهنگ این منطقه است، الگوی مناسبیبرای این منظور می باشد.

کلیدواژه ها:

مجتمع مسکونی ، میراث فرهنگی ، حس مکان ، تعلق به مکان ، بوشهر