حجت قادری - کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد پردیس

عدم توجه به معنا ،کیفیت فضایی و غفلت از تاثیر گذاری محیط بر روان آدمی را می تواناز پیامدهای حاصل از افزایش شهرنشینی،داشتن نگرش کمی به موضوع مسکن ورویکردسودگرایانه نسبت به زمین دانست.یکی از عوامل کاهش کیفیت های فضایی، محیطی ومنطقه ای در سال های اخیر، تسریع در روند ساخت و ساز به منظور تامین نیازهای انسانیاست که منجر به نادیده گرفتن بسیاری از نیازهای اساسی انسان از جمله ارتباط او باطبیعت گشته است و علاوه بر تاثیر بر روان آدمی بحرانهایی چون آلودگی هوا، از بین رفتنزیستگاه ها و تنوعات زیستی، تغییرات جمعیتی و افزایش تقاضا برای منابع را به وجودآورده است که این بحران ها، از مهمترین چالش های زندگی امروز به شمار می آیند و حل اینبحرانها به اولین و مهمترین دغدغه معماران تبدیل گشته است. هدف از این پژوهشبرقراری ارتباط میان طبیعت و انسان با کمک معماری پایدار می باشد.ضرورت این ارتباطاز آن روست که انسان جزئی از طبیعت است و علاوه بر آن که تدوام و پویایی زندگی او درگرو ارتباط نزدیکش با طبیعت می باشد،توازن این ارتباط حافظ محیط زیست بوده و باعثکاهش خطرات و بلایای طبیعی بر زندگی انسان می باشد. روش تحقیق در پژوهش حاضربه شیوه کیفیست که در بخش کیفی از روش توصیفی – تحلیلی جهت گرد آوری دادههای تحقیق بهره برده خواهد شد.نتایج حاصل از پژوهش اشاره به راهکارهایی دارد که بارویکرد معماری پایدار می توان میان انسان و طبیعت تعامل برقرار نمود.

مسکن، معماری پایدار، طبیعت گرایی