مرضیه رضائی شفیعی - کارشناسی ارشد رشته حقوق خصوصی، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی، مرودشت، ایران
جمیله جعفری - استادیار حقوق، دانشکده حقوق، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی، مرودشت، ایران

کسی که معامله ای انجام می دهد، در واقع آن معامله را برای خود انجام می دهد و در بیان اصالت در انعقاد معامله است.نماینده یا وکیل یا هر شخصی که تحت نظارت اصیل به نمایندگی و نیابت از اصیل اقدام می کند، با بهره گیری از اعتبار خود می تواند تکالیف و تعهدات قراردادی را بر اصیل بار کند. وصف الزام آور بودن قرار داد، در ترتب آثار معاملات بر اصیل با وکیل یا نماینده بر حسب مورد مدنظر قرار می گیرد. گاها (اصیل آشکار) و یا نماینده و نایب با خودداری از افشای هویت خود، فقط به موجودیت اصیل در معامله بسنده کرده (اصیل جزیا آشکار) و یا در شرایطی ثالث را از معامله با فرد مورد نظر بی میل ببیند، لذا از ذکر سمت خویش لب فرو بندد، ولی به واقع و در نهان معامله را برای کسی دیگر، که هم وجود و هم هویت او را پنهان داشته، واقع سازد.در این حالت دو رکن اصلی شناسایی اصیل، یعنی موجودیت و هویت هر دو مفقود است. وکیل هنگام عقد سمت خود را پنهان می دارد و نشان می دهد که برای خود معامله می کنند، ولی در عمل برای اصیل (شخص دیگر) معامله نماید، از زمانی که وکیل ادعای معامله برای اصیل را دارد، ادعای او خلاف اصل بوده و بار اثبات و ابراز دلیل بر عهده اوست. در صورت اثبات وجود اصیل دیگر وکیل طرف عقد نبوده و ثالث باید تعهدات خود را نسبت به اصیل ایفا و حقوق خود را از او مطالبه کند.این پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی و با هدف بررسی تحلیل وکالت مخفی و آثار آن درصدد پاسخ به پرسشهای پیش رو خواهد بود.

وکالت مخفی، اصیل، نماینده، وکالت ظاهری، معامله