بررسی اثربخشی درمان شناختی عاطفی آلیس بر بهزیستی روانشناختی مردان معلول

زمینه و هدف: در قرن حاضریکی از روش های موثر برای افزایش سازگاری و بهزیستی روانشناختی افراد، مشاوره گروهی با رویکرد عقلانی، هیجانی، رفتاری است که در درمان اختلال هایی همچون اضطراب، افسردگی، عصبانیت، مهارت های ضعیف بین فردی، اختلال های وسواسی –جبری و...سودمندبوده است. این پژوهش با هدف تبیین اثربخشی گروه درمانی شناختی -عاطفی- رفتاری آلیس بر بهزیستی روان شناختی معلولین جسمی انجام گرفت. روش تحقیق: طرح پژوهش حاضر آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه معلولین جسمی مرد مراجعه کننده به کلنیک های درمانی شهر تهران برای درمان بود، که گروه نمونه به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با استفاده از انتساب تصادفی در دو گروه آزمایش (شامل ۱۵ نفر) و گروه کنترل (شامل ۱۵ نفر) قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های بهزیستی روانشناختی استفاده شد. پس از جمع آوری پرسشنامه ها، داده های به دست آمده با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس و تحلیل واریانس تک عاملی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین دو گروه آزمایش و کنترل پس از اجرای گروه درمانی شناختی- عاطفی و رفتاری تفاوت معناداری وجود دارد و آموزش گروه درمانی شناختی- عاطفی و رفتاری به صورت معناداری باعث افزایش بهزیستی روان شناختی معلولین جسمی شد. نتیجه گیری: در خصوص ابعاد بهزیستی روانشناختی نیز نتایج نشان داد گروه درمانی شناختی- عاطفی و رفتاری بر خودپذیری، ارتباط مثبت با دیگران، خودمختاری، تسلط بر محیط، هدفمندی در زندگی و رشد شخصی تاثیر مثبت معناداری داشت.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی- عاطفی ، بهزیستی روانشناختی ، معلولین جسمی