نقش سبک فرزند پروری بر عزت نفس، سبک دلبستگی و مشکلات رفتاری فرزندان

پایه و اساس سبک فرزندپروری، بیانگر تلاش های والدین جهت کنترل و اجتماعی کردن فرزندانشان است. در واقع، سبک های فرزندپروری ترکیب هایی از رفتارهای والدین است که در موقعیت های گسترده ای روی می دهند و جو فرزندپروری با دوامی را پدید می آورند. در الگوی بامریند با توجه به دو عامل مطالبه گری (به کنترل رفتاری اشاره دارد ) و پاسخدهی والدین (به والدین گرم، بامحبت و حمایت کننده اشاره دارد)، سه سبک فرزندپروری معروف است: ۱.آمرانه (استبدادی)، ۲. اقتداری ، ۳. سهل گیرانه . بسیاری از محققان، مشکلات رفتاری را اختلالات شایع و ناتوان کننده ای می دانند که برای خانواده، محیط و کودک، مشکلات بسیاری ایجاد می کند. هدف مطالعه حاضر، تعیین رابطه مشکلات رفتاری و عزت نفس کودکان با سبک های فرزندپروری و سبک های دلبستگی بود. با توجه به اهمیت شیوه فرزندپروری و اثرات آن بر ایجاد مشکلات رفتاری کودکان لازم است که کارکرد خانواده را بررسی کنیم. با توجه به اینکه بین فرزندپروری و مشکلات رفتاری کودکان رابطه معناداری وجود دارد، می توان در مورد بهترین آموزش شیوه فرزندپروری اقدام کرد تا بدین طریق از شدت مشکلات رفتاری کودکان کاسته شود و عزت نفس کودک به درستی شکل بگیرد تا در آینده به بزرگسالی سالم و موفق تبدیل شود.

کلیدواژه ها:

سبک فرزند پروری ، عزت نفس ، سبک دلبستگی ، مشکلات رفتاری ، فرزندان.