بررسی و تبیین ابعاد و مولفه های تاب آوری با رویکرد توسعه شهری (مطالعه موردی: شهر شیراز)

امروزه شهرها در کنار پیچیدگی ها و چالش های مرتبط با افزایش روز افزون جمعیت و توسعه خود به لحاظ امکانات و مناب توسعه با چالش های فراوان امنیتی و ایمنی ر حوزه های مختلف هود جها مواجه با آسیب ها، خرات و بحران های انسانی و طبیهعی نیز دست به گریبان هستند. در راستا تاب آوری رویکرد جدیدی است که در راستای پایداری و حفظ مانایی و ارتقای ظرفیت تحمل منابع و شاخصه های توسعه در شهرها در برابر خطرات و آسیب ها و مخاطرات مطرح شده است. قلمرو مطالعه حاضر، بافت شهر شیراز می باشد. هدف این پژوهش تبیین مولفه های کاربری مسکونی، ابعاد زیرساختی، ابعاد اجتماعی- فرهنگی، ابعاد مدیریت تاب آوری بافت کالبدی در فرایند توسعه شهری در نظر گرفته شده است. در این تحقیق با مطالعات میدانی و کتابخانه ای و با استفاده از روش توصیفی، پرسشنامه ای تهیه گردید که توسط ۳۸۴ نفر از شهروندان پاسخ داده شد. جهت تحلیل اطلاعات آماری از نرم افزار spss نسخه ۱۹۲ و تحلیل آماری داده ها انجام شد. با توجه به نتایج به دست آمده چون F محاسبه شده (۸۷/۳۱) در سطح کمتر از ۰۵/۰ معنی دار می باشد، بنابراین می توان گفت که "تاب آوری بافت کالبدی در برنامه ریزی شهری با رویکرد توسعه شهری تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، توسعه شهری ، شهر شیراز.