محمد یازرلو - دانشجویاین کارشناسی ارشد گروه علوم دامی، پردیس ابوریحان، دانشگاه تهران
سیدداود شریفی - استادیار گروه علوم دامی، پردیس ابوریحان، دانشگاه تهران
ارسلان نباتی - دانشجویاین کارشناسی ارشد گروه علوم دامی، پردیس ابوریحان، دانشگاه ته
ایوب ویسی - دانشجویاین کارشناسی ارشد گروه علوم دامی، پردیس ابوریحان، دانشگاه ته

تعداد360 قطعه بلدرچین ژاپنی (coturnix coturnix japoni) در9 گروه آزمایشی (تیمار) با 4 تکرار و هر واحد آزمایشی شامل10 قطعه بلدرچین با سن 10 روزه در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با روش فاکتوریل، شامل سه سطح انرژی قابل متابولیسم (2750، 2850 و 2950 کیلو کالری در کیلو گرم) و سه سطح پروتئین (24، 26 و 28 درصد) جیره غذایی، طی دوره رشد مورد آزمایش قرار گرفتند. شاخص های تولیدی شامل خوراک مصرفی، افزایش وزن بدن، ضریب تبدیل خوراک (گرم خوراک مصرفی به ازای هر گرم افزایش وزن) به صورت هفتگی اندازه گیری شد. سطوح مختلف انرژی جیره های غذایی مورد آزمایش تاثیر معنی داری بر افزایش وزن زنده و ضریب تبدیل غذایی بلدرچین ها در طی دوره رشد داشت (05/0p<). میزان خوراک مصرفی با افزایش سطح انرژی جیره غذایی، به طور غیر معنی داری کاهش یافت. سطوح مختلف پروتئین جیره های غذایی مورد آزمایش تاثیر معنی داری بر افزایش وزن زنده و ضریب تبدیل غذایی بلدرچین ها در طی دوره رشد نداشت. ضمناً در فاکتورهای اندازه گیری شده تاثیر متقابل معنی داری از سطوح مختلف انرژی و پروتئین جیره مشاهده شد (05/0p<). به طوری که سطح انرژی 2850 کیلوکالری بر کیلوگرم و پروتئین 26 درصد بیشترین افزایش وزن و بهتری ضریب تبدیل را داشت. لذا با توجه به نتایج بدست آمده می توان عنوان کرد که؛ جیره حاوی 2850 کیلوکالری در کیلوگرم انرژی قابل متابولیسم و 26 % پروتئین خام، نتایج تولیدی و اقتصادی بهتری داشته است.

انرژی قابل متابولیسم و پروتئین خام جیره، بلدرچین ژاپنی، عملکرد