فاطمه دبیری - کارشناس روانشناسی

نظریه های نسبتا جدیدی که در روانشناسی و آموزش و پرورش با نام نظریه های سازندگی یا سازنده گرایی مطرح شده اند، ریشه در اندیشه های علمی و فلسفی گذشته دارند. سازنده گرایی اندیشه ایست که طبق آن ادراکات، یادها و سایر ساخت های ذهنی پیچیده به طور فعال توسط فرد و در ذهن او ساخته می شوند، نه اینکه از بیرون به درون ذهن می آیند. سازنده گرایی یک رویکرد یادگیری است که بر فعال بودن یادگیرنده در ساختن دانش و فهم تاکید می کند. سازنده گرایی بر آماده کردن یادگیرنده برای حل مسئله در موقعیت واقعی و این ایده که هر یک از ما دیدگاه خودمان را از جهان با تجارب شخصی و طرح واره هایمان می سازیم تاکید دارد. این رویکرد، بتدریج گسترش یافته است به گونه ای که در حال حاضر برنامه های مختلفی مطابق با آن تهیه شده و در بسیاری از کشورها اجرا می شود. نتایج تحقیقات نشان می دهد که این روش در بلند مدت موجب افزایش رشد شناختی در دانش آموزان می گردد.

سازنده گرایی؛ ساختن گرایی؛ یادگیری؛ یادگیرنده؛ تدریس.