بررسی پیشینه مشارکتهای مردمی و موانع آن در تاریخ آموزش و پرورش ایران

از زمانی که اولین موجود زنده دارای صفت یادگیری پدید آمد، آموزش و پرورش نیز به مفهوم یک امر فردی موجود بوده است. اما آموزش و پرورش به مفهوم یک امر اجتماعی زمانی شکل گرفت که این موجودات با یکدیگر به روابط و فعالیت اجتماعی و مشارکت و زندگی گروهی پرداختند. با گذشت زمان آموزش و پرورش رسمی به عنوان یک نهاد اجتماعی به منظور رفع نیازهای جامعه پدید آمد، و مراکز آموزشی نیز به عنوان محل تعلیم وتعلم وابسته به این نهاد اجتماعی و در خدمت جامعه قرار گرفت. با اگاهی به این امر مهم بر آن شدیم تا با مطالعات کتابخانهای و روش توصیفی-تحلیلی پیشینه مشارکتهای مردمی در تاریخ آموزش و پرورش و موانعی که برای مشارکت وجود داشت را بررسی نماییم. نتایج بررسیها نشان میدهد که مردمان ایران زمین از همان زمان شکل گیری آموزش و پرورش مشارکت فعالی در این زمینه داشتند با ورود اسلام به ایران مشارکتها پررنگ تر و گسترده تر شد که بخش عظیمی از این فعالیتها در راستای ساخت مراکز آموزشی و تا۳مین هزینه های آن بود با این وجود مشکلاتی چون: تعصبات مذهبی و هرج و مرج در برخی دوره ها و بویژه استبداد برخی حکومتها مانع مشارکت مردم در امرآموزش و پرورش بود.

کلیدواژه ها:

مشارکتهای مردمی ، آموزش و پرورش ، نهادها و مراکز آموزشی.