تحلیل دسترس پذیری بیمارستان های شهر اصفهان با استفاده از Network Analysis با رویکرد سالمندنگر

امروزه جوامع انسانی با مشکل بزرگ افزایش شدید نسبت جمعیت سالمند به کل جمعیت مواجه هستند. با توجه به افزایش نسبت جمعیت ۶۵ ساله به بالا، جمعیت جهان به سرعت در حال پیری است. تعداد افراد مسن تر از ۱۳۰ میلیون نفر در سال ۱۹۵۰ به ۶۴۶ میلیون نفر در سال ۲۰۰۷ افزایش یافته است که دارای افزایشی از ۴ ٪ به ۷ ٪ بوده است و در سال ۲۰۵۰ تا ۲۲ ٪ افزایش خواهد یافت. رشد شهرها و دگرگونی زندگ ی ساکنان شهری، موجبات بروز مشکلات فراوانی را برای سالمندان فراهم می آورد، زیرا بیشتر سالمندان تنها هستند و با محدودیت های حرکتی و بیماری هایی که سلامت آنها را به خطر می اندازد مواجه هستند. طبق گزارش آمار نامه شهرداری ۱۳۹۸ اصفهان طی سه دهه گذشته جمعیت ۶۵ سال و بیشتر شهر اصفهان دو برابر شده است. بر همین اساس با توجه به رشد جمیعت سالمند در ایران و علی الخصوص در اصفهان، ضروری است سطح دسترسی سالمندان به مراکز بهداشتی درمانی با رویکرد سالمندمحور سنجیده شود و در مکان گزینی خدمات شهری جدید نظیر خدماتدرمانی به سطح دسترسی سالمندان توجه ویژهای شود. پژوهش حاضر به روش توصیفی تحلیلی با تاکید بر جنبه کاربردی انجام شده است. اطلاعات موردنیاز آن از روش کتابخان های، برداشت میدانی، سایت osm و جداول سرشماری ها دریافت شده است. سطح دسترسی به بیمارستان به صورت سواره و پیاده در تحلیل شبکه و با الگوریتم New service Area سنجیده شده است

کلیدواژه ها:

سالمندان ، بیمارستان ها ، شهر اصفهان ، تحلیل شبکه