محمدرضا بهرامخانی - دانشجوی ارشد مهندسی معماری،دانشگاه رجاء ،قزین،ایران

گسترش روز افزون تکنولوژی و ماشینی شدن زندگی ها باعث شده تا مردم برای رفع نیازهای روزمره خود و نیز گذراندن اوقات فراغت ساعاتی زیادی را در خارج از خانه و در شهرها سپری کنند که با توجه به زیر ساخت های موجود در شهرسازی این مهم برای معلوین در برخی از شهرها بسیار دشوار و حتی ناممکن شده است .انسان هایی که مشکلات جسمی و حرکتی ندارند می تواند به تنهایی مشکلات خود را حل و آنها را برطرف کنند اما در این میان باید به معلولین جسمی- حرکتی توجه خاصی کرد زیرا آنها به دلیل مشکلات خاصی که دارند به تنهایی قدرت رفع نیازهای شخصی خود را ندارند.باتوجه به آمار سازمان بهداشت و با علم اینکه بخشی از جمعیت کشور را معلولین تشکیل می دهند،توجه به مشکلات معلولین جزء مسائل مهم و از اهمیت خاصی برخوردار است.با توجه به هدف اصلی نشریه ۲۴۶ ( ضوابط شهرسازی و معماری معلولین جسمی_حرکتی:ساماندهی وضع موجود فضاهای شهری و معماری برای معلولین جهت رسیدن به استقلال فردی و حقوق اجتماعی آنان میتوان با رعایت این ضوابط بخش اعظمی از مشکلات معلولین که منجر به طرد اجتماعی و مشکلات روحی و روانی آنها شده را کاهش داد، دراین پژوهش به بررسی چگونگی تاثیر گذاری ضوابط طراحی معماری و شهرسازی بر طرد اجتماعی معلولین از مشارکت ها ی اجتما عی پرداخته شده است.روش تحقیق بصورت پیمایشی بوده،که ابتدا مولفه های تاثیر گذار شناسایی شده و سپس طراحی سوال با توجه به شاخصه های تاثیر گذار به صورت طیف لیکرت صورت گرفته است .

طرد اجتماعی،ضوابط شهرسازی و معماری معلولین،مشارکت اجتماعی